زبان‌شناسی اصطلاحی است که به علم مطالعه زبان و ویژگی‌های آن اشاره دارد. در اینجا به برخی از نکات اصولی و قواعد نگارشی مربوط به این کلمه می‌پردازیم:

1. نوشتار صحیح: واژه «زبان‌شناسی» به‌صورت صحیح با استفاده از خط تیره نوشته می‌شود. این خط تیره نشان‌دهنده ترکیب دو واژه «زبان» و «شناسی» است.

2. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه به‌صورت "zabān-shenāsi" است. در این واژه، هجای اول «زبان» و هجای دوم «شناسی» به صورت جدا تجزیه می‌شوند.

3. تحلیل واژه: این کلمه ترکیبی است و می‌توان آن را به دو بخش تقسیم کرد: «زبان» به معنای وسیله ارتباطی و «شناسی» به معنای علم و مطالعه. در نتیجه، زبان‌شناسی به‌عنوان علمی در نظر گرفته می‌شود که به مطالعه و تحلیل زبان‌ها می‌پردازد.

4. نوع کلمه: «زبان‌شناسی» به عنوان یک اسم، به دسته‌ای از علوم اجتماعی و انسانی تعلق دارد.

5. قواعد نگارشی: در متون علمی و دانشگاهی، به‌ویژه در مقالات و رساله‌ها، استفاده از کلمه «زبان‌شناسی» باید با دقت و به درستی انجام شود و باید از ذکر پیشوند و پسوند به‌صورت صحیح اجتناب کرد.

6. استفاده در جملات:
   • «زبان‌شناسی یک علم میان رشته‌ای است که به بررسی ساختار، معنی و کاربرد زبان‌ها می‌پردازد.»
   • «محققان زبان‌شناسی به تحلیل گرامر، معنا و تغییرات زبانی توجه دارند.»

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه «زبان‌شناسی» به‌طور صحیح و مؤثر در نوشتارهای خود استفاده کنید.

1. زبان شناسی به بررسی ساختار، کارکرد و تحولات زبان‌ها می‌پردازد.
2. دانشجویان رشته‌ی زبان شناسی با نظریه‌های مختلفی در مورد کاربرد و تحول زبان‌ها آشنا می‌شوند.
3. زبان شناسی به عنوان یک علم میان‌رشته‌ای، ارتباط نزدیکی با حوزه‌هایی چون روان‌شناسی، جامعه‌شناسی و فلسفه دارد.