کلمه "ناخن خشک" یک ترکیب وصفی در زبان فارسی است که به معنای ناخنی است که خشک شده یا خشکی دارد. در بررسی قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این ترکیب، نکات زیر حائز اهمیت است:

1. ترکیب وصفی: "ناخن" اسم (مفرد) و "خشک" صفت است. صفت "خشک" به "ناخن" وصف می‌کند و نوعی حالت یا ویژگی را بیان می‌کند.

2. فاصله‌گذاری: در متن، میان "ناخن" و "خشک" باید یک فاصله وجود داشته باشد.

3. نقطه‌گذاری: در متن‌های رسمی و نگارشی، اگر واژه‌ها در جملات آمده باشند، استفاده از نقاط، ویرگول‌ها، و سایر نشانه‌های نگارشی بر اساس قواعد زبان فارسی لازم است.

4. استفاده در جملات: این ترکیب می‌تواند به‌عنوان بخشی از جمله در نظر گرفته شود. مثلاً: "ناخن‌های خشک نیاز به مراقبت ویژه دارند."

5. توجه به جمع و مفرد: اگر به جمع اشاره می‌شود، به صورت "ناخن‌های خشک" خواهد بود.

به طور کلی، "ناخن خشک" یک ترکیب ساده و واضح است با نگارش صحیح و بدون نیاز به تغییرات خاص.

1. ناخن خشک من به دلیل استفاده مکرر از مواد شوینده به شدت آسیب دیده است.
2. برای جلوگیری از شکستگی ناخن خشک، بهتر است از مرطوب‌کننده‌های مخصوص ناخن استفاده کنیم.
3. با داشتن ناخن‌های خشک، احساس ناراحتی و خارش در پوست اطراف آن‌ها به وجود می‌آید.