کلمه "بی‌ناخن" به معنای "فاقد ناخن" یا "بدون ناخن" است. در استفاده از این کلمه و نگارش آن، اصول زیر را می‌توان در نظر گرفت:

1. استفاده از پیشوند "بی": پیشوند "بی" به معنی "بدون" است و به اسم یا صفتی که بعد از آن می‌آید، اتصال می‌یابد. در نگارش، توجه به فاصله‌های نوشتاری مهم است. به عنوان مثال، "بی‌ناخن" به هم پیوسته نوشته می‌شود.

2. فاصله‌گذاری: در زبان فارسی، بین "بی" و کلمه‌ای که به آن اتصال می‌یابد، نباید فاصله بیفتد. بنابراین "بی ناخن" نادرست است و باید "بی‌ناخن" نوشته شود.

3. تلفظ: به هنگام تلفظ، باید "بی‌" را به صورت مشخص تلفظ کنیم و به بخش دوم کلمه (ناخن) تأکید کنیم.

4. استفاده در جملات: می‌توان این کلمه را به شیوه‌های مختلف در جملات به کار برد. به عنوان مثال:
   • "او یک ظرف بی‌ناخن دارد."
   • "این حیوان بی‌ناخن است."

در کل، نگارش صحیح "بی‌ناخن" به صورت پیوسته و بدون فاصله است و باید در جملات به درستی استفاده شود.

1. او به خاطر شیطنت‌هایش، تمام ناخن‌هایش را بی‌ناخن کرده بود.
2. در اثر فشار شدید، ناخن‌هایش به شدت آسیب دید و حالا بی‌ناخن شده‌اند.
3. با اینکه بی‌ناخن بود، اما همچنان می‌توانست به راحتی کارهای روزمره‌اش را انجام دهد.