کلمه "نَسَب‌نامه" از دو بخش "نَسَب" و "نامه" تشکیل شده است. در نگارش و استفاده از این کلمه، بهتر است به نکات زیر توجه کنید:

1. نقطه‌گذاری: در فارسی، کلمه "نسب‌نامه" باید بدون فاصله و با استفاده از حرف "ی" به شکل "نسب‌نامه" نوشته شود.

2. تلفظ: تلفظ این کلمه به صورت "نَسَب‌نامه" است که در آن حرف "نَ" به صورت شدید و "سَب" به طور نرم ادا می‌شود.

3. معنی: "نسب‌نامه" به معنای مدرکی است که نسل و انساب یک فرد را نشان می‌دهد و اغلب در زمینه‌های تاریخی یا فرهنگی به کار می‌رود.

4. کاربرد: در متون رسمی، تاریخی یا ادبی، "نسب‌نامه" به عنوان یک واژه تخصصی ممکن است به کار رود و در متن‌های علمی یا تحقیقاتی نیز می‌توان به آن اشاره کرد.

5. صرف و نحو: در جملاتی که از "نسب‌نامه" استفاده می‌شود، باید دقت کرد که با توجه به نوع جمله، شکل و ساختار مناسب به کار رود.

همچنین، توجه داشته باشید که در نوشتار رسمی، رعایت نکات نگارشی و قواعد املاء از اهمیت بالایی برخوردار است.

1. در مراسم بزرگداشت خانواده، به بررسی نسب‌نامه ancestors پرداخته و تاریخچه اجداد را مرور کردیم.
2. او همیشه برای اثبات اصالت خانوادگی‌اش به نسب‌نامه خود اشاره می‌کند.
3. نسب‌نامه‌ام شامل نام و اطلاعات مهمی از نسل‌های گذشته‌ام است که می‌خواهم به فرزندانم منتقل کنم.