کلمه "نگاه داری" در زبان فارسی به معنای "نگهداری" یا "حفظ کردن" است. این واژه به طور کلی به دو بخش تقسیم می‌شود: "نگاه" و "داری". در اینجا به بررسی برخی از نکات گرامری و نگارشی مربوط به آن می‌پردازیم:

1. ساختار کلمه: "نگاه" به معنای دیدن یا مشاهده است و "داری" از فعل "داشتن" می‌آید. با هم ترکیب می‌شوند تا معنای خاصی به وجود آورند.

2. نحو و زبان‌شناسی: "نگاه داری" به عنوان یک فعل ترکیبی عمل می‌کند و معمولاً به صورت اسم مصدر به کار می‌رود.

3. استفاده از فعل: در جملات، این واژه می‌تواند به اشخاص، اشیاء یا مفاهیم اشاره کند. به عنوان مثال:

   • "من نگاه داری از باغچه‌ام دارم."
   • "او نگاه داری از کتاب‌هایش می‌کند."

4. نکات نگارشی:

   • در نگارش رسمی، بهتر است در وقت استفاده از کلمات، هر دو بخش کلمه با هم به کار رود و به صورت ترکیبی نوشته شود، مگر در موارد خاص که به صورت مجزای آن‌ها اشاره شود.
   • استفاده صحیح از جمله و ساختارهای گرامری به کیفیت نگارش کمک می‌کند.
5. افزودن قید یا صفات: می‌توانید قیدها یا صفات را به جملات اضافه کنید تا معنای دقیقتری را منتقل کنید. مثلاً:
   • "او به دقت نگاه داری می‌کند."
   • "نگاه داری مناسب و مؤثر از کتاب‌ها نیاز است."

با رعایت این نکات، می‌توانید به شکل مؤثری از کلمه "نگاه داری" در جملات خود استفاده کنید.

1. او همیشه به کودکشان نگاه داری می‌کند تا احساس امنیت کند.
2. برای موفقیت در کار، باید نگاه داری از زمان و منابع خود را جدی بگیریم.
3. در هنگام سفر، نگاه داری از محیط زیست بسیار حائز اهمیت است.