کلمه "آش‌خور" از دو بخش "آش" و "خور" تشکیل شده است و معمولاً در زبان محاوره‌ای به معنای کسی است که آش می‌خورد یا به کسی که به آش علاقه دارد، به کار می‌رود. در مورد قواعد فارسی و نگارشی این کلمه، می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. نوشتار صحیح: "آش‌خور" باید با خط تیره نوشته شود تا دو بخش آن مشخص شود.

2. قواعد املایی: طبق قواعد املایی زبان فارسی، در ترکیب‌های حالتی نظیر این کلمه، باید از خط تیره استفاده شود تا ارتباط دو واژه را نشان دهد.

3. استفاده در جمله: این کلمه معمولاً در جملات غیررسمی و محاوره‌ای به کار می‌رود. برای مثال: "او همیشه آش‌خور بوده و از آش‌های متنوع لذت می‌برد."

4. نقش واژگانی: "آش‌خور" به عنوان یک اسم مرکب شناخته می‌شود و به نوعی به سلیقه غذایی فرد اشاره می‌کند.

اگر پرسش دیگری دارید یا نیاز به توضیحات بیشتری است، خوشحال می‌شوم کمک کنم!

1. وقتی باران شدید می‌بارید، همه به خانه‌ها رفتند و تنها آش خور به چادرش در پارک وفادار ماند.
2. در مهمانی، آش خور به خاطر طعم لذیذ آش خوشمزه‌اش حسابی مورد تحسین قرار گرفت.
3. هر بار که به جشنواره آش می‌رویم، آش خور بهترین و محبوب‌ترین غذاها را تهیه می‌کند.