کلمه "آش کردن" به معنای درست کردن آش است و به عنوان یک فعل مرکب در زبان فارسی به کار می‌رود. در اینجا به برخی از نکات قواعد و نگارش مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحو: "آش کردن" یک فعل مرکب است که شامل اسم ("آش") و فعل ("کردن") می‌شود. در جملات، معمولاً فاعل قبل از این ترکیب قرار می‌گیرد.

   • مثال: "من آش می‌کنم."

2. فعل‌های مرکب: در نوشتار رسمی و نگارش ادبی، توجه به جایگاه فعل در جمله اهمیت دارد. غالباً فعل در انتهای جمله قرار می‌گیرد.

   • مثال: "او هر هفته آش می‌پزد."

3. نکات نگارشی: استفاده از کاما (،) قبل از "آش کردن" در جملاتی که شامل چند فعل هستند، می‌تواند جملات را خواناتر کند.

   • مثال: "من سبزی شسته، حبوبات پخته و سپس آش می‌کنم."

4. فعل‌های معادل: "آش کردن" ممکن است با دیگر فعل‌ها تجدیدنظر یا تغییر کند. مثلاً "آشپزی کردن" می‌تواند به معنای عمومی‌تری از پخت و پز اشاره داشته باشد.

   • مثال: "او در آشپزخانه مشغول آشپزی است، اما امروز آش می‌کند."
5. مکالمه و زبان محاوره: در زبان محاوره، ممکن است به اختصار از "آش کردن" به شکل‌های کوتاه‌تری نیز استفاده شود، اما در نوشتار رسمی بهتر است از شکل کامل استفاده شود.

به طور کلی، "آش کردن" یک فعل پرکاربرد در زبان فارسی است و می‌تواند در زمینه‌های مختلف غذایی و اجتماعی به کار رود.

1. امروز تصمیم دارم یک آش خوشمزه برای ناهار درست کنم.
2. مادر همیشه بهترین دستور آش کردن را از بزرگ‌ترها یاد گرفته است.
3. وقت آش کردن، باید همه مواد لازم را قبل از شروع آماده کنیم تا کار راحت‌تر باشد.