کلمه "پروا" در زبان فارسی به معنای "توجه، احتیاط، دقت" و یا "نگران بودن" است. در زیر برخی از قواعد و نکات نگارشی و کاربردی مرتبط با این کلمه آورده شده است:

1. جایگاه و نحوه استفاده:

   • "پروا" معمولاً به عنوان اسم به کار می‌رود و می‌تواند در جملات به عنوان مفعول، فاعل یا دیگر نقش‌های دستوری قرار گیرد.
   • می‌توانید از آن در عبارات و جملاتی مانند "او به پرواهای خود توجه نمی‌کند" استفاده کنید.

2. مفرد و جمع:

   • این کلمه به صورت مفرد است و جمع آن به شکل "پرواها" یا "پرواها" می‌تواند به کار رود.

3. ترکیب‌ها:

   • "پروا" می‌تواند در ترکیب با دیگر کلمات به کار رود؛ به عنوان مثال: "پروا کردن" (یعنی احتیاط کردن) یا "پروا نداشتن" (یعنی بی‌احتیاط بودن).

4. نکات نگارشی:

   • در نوشتار رسمی، بهتر است از کلمه "پروا" در جملات صحیح و با ساختار درست استفاده شود. به عنوان مثال: "من به پرواهای تو احترام می‌گذارم" یا "او هیچ پروا و نگرانی ندارد."
5. هم‌خانواده‌ها:
   • کلمه "پروا" از نظر ساختاری به کلمات مشابهی مانند "پرواهی" و "پروا نکردن" نیز مرتبط است که مفاهیم مشابهی دارند.

این نکات می‌تواند در استفاده صحیح و مؤثر از کلمه "پروا" به شما کمک کند.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "پروا" در جمله آورده شده است:

1. او هیچ پروا و اهمیتی به نظر دیگران نمی‌دهد و همیشه به روش خود رفتار می‌کند.
2. اگر به شرایط کنونی پروا نکنیم، ممکن است با مشکلات جدی مواجه شویم.
3. مادرش همیشه به سلامتی او پروا داشت و تلاش می‌کرد تا مراقب او باشد.
4. او در تصمیم‌گیری‌هایش به احساسات دیگران پروا کرد و سعی داشت هیچ‌کس را ناراحت نکند.
5. در زندگی، گاهی لازم است که به خواسته‌ها و نیازهای خود پروا کنیم تا خوشحال‌تر باشیم.

اگر مثال‌های بیشتری مدنظرتان است یا به کمک دیگری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!