کلمه "پهلو" به معنی جانب یا طرف بدن و همچنین به معنای کناره یا منتهی‌الخلاف در زبان فارسی کاربرد دارد. در مورد نگارش و قواعد مربوط به این کلمه، نکات زیر را می‌توان ذکر کرد:

1. فارسی‌نویسی: "پهلو" باید به همین صورت نوشته شود و از املای صحیح آن اطمینان حاصل کرد.

2. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه "پَهـْلو" است و دقت در تلفظ آن (با فتحه بر پ) مهم است.

3. کاربرد: می‌توان از "پهلو" در جملات مختلف به عنوان اسم استفاده کرد. مثلاً:

   • "او با دستش به پهلوی خود اشاره کرد."

4. ترکیب‌ها: این کلمه در ترکیب با کلمات دیگر نیز کاربرد دارد، مثلاً:

   • "پهلو به پهلو" (کنار هم)
   • "پهلو درد" (درد در ناحیه پهلو)

5. نگارش: در متون رسمی و غیررسمی باید به نگارش صحیح و بدون اشرار و تکرار بی‌مورد توجه شود.

6. استفاده از نشانه‌ها: در جملاتی که "پهلو" به کار می‌رود، از نشانه‌های نگارشی مانند ویرگول و نقطه به‌درستی استفاده کنید تا مراجعین به متن به‌راحتی مفهوم جملات را درک کنند.

به‌طور کلی، رعایت قواعد نگارشی و استفاده صحیح از جمله‌سازی در کنار املای صحیح کلمات، اهمیت دارد.

البته! در ادامه چند مثال برای کلمه "پهلو" در جمله‌ها آورده‌ام:

1. او روی تخت خوابیده و دستش را روی پهلو گذاشته است.
2. در جنگل، حیوانی را دیدم که در کنار درخت به آرامی به پهلو دراز کشیده بود.
3. پزشک به او گفت که مشکل کمرش ممکن است به دلیل خوابیدن به پهلو باشد.
4. وقتی که دریا طوفانی می‌شود، قایق‌ها به پهلو می‌چرخند و کار را برای نجات کشتی‌هامشکل می‌کنند.
5. او در حال ورزش کردن بود و به پهلو خم شد تا بهتر تمرین کند.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!