کلمه "طبع نواز" ترکیبی از دو واژه "طبع" و "نواز" است. در زیر قواعدی که در استفاده از این کلمه و نگارش آن می‌تواند به کار رود، آورده شده است:

1. معنا: "طبع" به معنای خلق و خوی یا ویژگی‌های درونی فرد است و "نواز" به معنای نوازش کردن و نوازش‌دهنده است. مجموع این دو واژه به معنای ایجاد نرمی و لطافت در رفتار یا خلق و خوی فردی است.

2. نحو: این کلمه معمولاً به عنوان یک صفت و در توصیف افراد یا ویژگی‌های شخصیتی استفاده می‌شود. به عنوان مثال: "او فردی طبع نواز است."

3. نگارش: چون این کلمه به صورت ترکیبی نوشته می‌شود، استفاده از فاصله بین کلمات "طبع" و "نواز" ضروری است. بنابراین، شکل درست نوشتن آن "طبع نواز" است.

4. استفاده: از این ترکیب می‌توان در متون ادبی، توصیف شخصیت‌ها و در محاورات روزمره استفاده کرد. به عنوان مثال: "هرگاه با او صحبت می‌کنید، طبع نواز او احساس می‌شود."

5. سبک و لحن: استفاده از "طبع نواز" بیشتر در متون ادبی و توصیفی مناسب است و به شخصیت‌های لطیف و مهربان اشاره می‌کند.

با توجه به این توضیحات، "طبع نواز" یک واژه توصیفی زیباست که ویژگی‌های خاص انسانی را به تصویر می‌کشد.

1. او با طبع نواز خود همیشه قادر است دل‌های اطرافیانش را شاد کند و لبخند بر لبان آنها بیاورد.
2. معلم با طبع نواز و مهربان خود، فضایی دلپذیر را در کلاس ایجاد کرده است که دانش‌آموزان به راحتی می‌توانند سوالاتشان را بپرسند.
3. در هر مهمانی که او حضور دارد، طبع نوازش باعث می‌شود همه مهمانان احساس راحتی و خوشحالی کنند.