در زبان فارسی، کلمه "حکایت داشتن" به معنای "داشته بودن داستان یا روایتی" است. در اینجا برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه آورده شده است:

1. جمله‌بندی:

   • کلمه "حکایت داشتن" معمولاً به عنوان فعل استفاده می‌شود و در جملاتی که به نقل قول یا تعریف از یک داستان یا روایت اشاره دارند، به کار می‌رود.
   • مثال: "او حکایت داشتن از عشق پرشور خود را تعریف کرد."

2. فعل‌یابی:

   • این عبارت یک عبارت فعلی است و می‌تواند در جملات مختلف به عنوان فعل اصلی یا مکمل استفاده شود.
   • مثال: "او حکایت داشتن از گذشته‌های دور را دوست دارد."

3. نکته‌های نگارشی:

   • این کلمه به تنهایی معنای روشنی ندارد و باید در سیاق جملات به کار رود تا مفهومش واضح باشد.
   • مهم است که هنگام استفاده از این عبارت، بافت جملات به گونه‌ای تنظیم شود که با کل مفهوم هارمونی داشته باشد.

4. نحو:

   • معمولاً "حکایت داشتن" می‌تواند با مفعول یا بدون مفعول به کار رود، اما وجود مفعول می‌تواند به غنای معنایی جمله کمک کند.
   • مثال: "این کتاب حکایت داشتن از زندگی انسان‌های بزرگ را دارد."
5. استفاده از ماضی:
   • می‌توان از زمان‌های مختلف برای بیان این عبارت استفاده کرد، به ویژه زمان ماضی برای توصیف حکایاتی که در گذشته رخ داده‌اند.
   • مثال: "او حکایت‌هایی داشت که همه را به فکر وا می‌داشت."

با استفاده از این نکات، می‌توانید به درستی و زیبایی از "حکایت داشتن" در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.