کلمه "خویشتن" در زبان فارسی به معنای خود یا خودِ انسان است و در نگارش و استفاده از آن باید به چند نکته توجه کرد:

1. جایگاه کلمه: "خویشتن" معمولاً در جملات به عنوان اسم به کار می‌رود و می‌تواند در ساختارهای مختلف جملات به کار رود. به عنوان مثال: "خویشتن را در آینه دیدم."

2. آشکارسازی معنا: در برخی موارد، این کلمه می‌تواند به مفهوم خودآگاهی و شناخت خود نیز اشاره داشته باشد. مثلاً: "باید خویشتن را بشناسیم."

3. همنشینی با دیگر واژه‌ها: "خویشتن" ممکن است با دیگر واژه‌ها ترکیب شود و از آن ترکیب‌های مختلفی بسازید. برای مثال: "خویشتن‌داری" به معنی کنترل و مدیریت نفس.

4. استفاده از قید و صفت: شما می‌توانید از قیدها و صفت‌ها برای توصیف "خویشتن" استفاده کنید، مانند "خویشتن پر از آرامش" یا "خویشتن هوشمند".

5. جملات ادبی و شاعرانگی: در ادبیات فارسی، "خویشتن" گاهی به صورت شاعرانه نیز به کار می‌رود. در این موارد، ممکن است با زبان استعاری و تمثیلی به آن اشاره شود.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "خویشتن" به شکل صحیح و مؤثر در نوشتارهای خود استفاده کنید.