دلاور

کلمه "دلاور" یک اسم صفت در زبان فارسی است که به معنای "شجاع" یا "دلیر" به‌کار می‌رود. در اینجا به بررسی قواعد نگارشی و برخی نکات مرتبط با این کلمه می‌پردازیم:

1. نحوه نوشتن: کلمه "دلاور" به صورت درست و بدون هیچ‌گونه ویرگول و یا علامت اضافی نوشته می‌شود.

2. جنسیت: این کلمه به‌طور کلی به معنای شجاع برای هر دو جنس مذکر و مؤنث به‌کار می‌رود، هرچند در برخی بافت‌ها معمولاً برای مردان به‌کار می‌رود.

3. صرف و نحو: "دلاور" می‌تواند به عنوان صفت توصیفی در جملات مختلف استفاده شود. به‌عنوان مثال:

   • "او یک دلاور است."
   • "دلاوران تاریخ همیشه در یادها می‌مانند."

4. قید و صفت: می‌توان از "دلاور" به عنوان صفت استفاده کرد و آن را با قیدهایی مانند "بسیار"، "کاملاً" و ... ترکیب کرد:

   • "او دلاور بسیار شجاعی است."

5. استفاده از کلمه در شعر و ادبیات: "دلاور" در شعر فارسی و ادبیات کلاسیک نیز به‌وفور یافت می‌شود و معانی عمیق‌تری به خود می‌گیرد.

6. جمع‌سازی: جمع "دلاور" به‌صورت "دلاوران" است.
   • "دلاوران در میدان نبرد شجاعانه جنگیدند."

با توجه به این نکات، می‌توانید در نوشتار و گفتار خود از کلمه "دلاور" به درستی و به‌گونه‌ای مؤثر استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "دلاور" در جمله آورده شده است:

1. او یک دلاور واقعی است که همیشه در شرایط دشوار به کمک دیگران می‌شتابد.
2. دلاوران تاریخ، با جانفشانی‌های خود، برای آزادی و عدالت جنگیده‌اند.
3. در میدان نبرد، دلاوران با دلیری و شجاعت دشمنان را به عقب راندند.
4. داستان‌های دلاوران ملی همیشه الهام‌بخش نسل‌های آینده خواهد بود.
5. او به عنوان یک دلاور در تیم ورزشی خود شناخته می‌شود و همیشه بهترین عملکرد را دارد.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!