ستاره شناس

کلمه "ستاره‌شناس" به معنای شخصی است که به مطالعه ستارگان و اجرام آسمانی مشغول است. برای نوشتن این کلمه و استفاده از آن در جمله‌ها، می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. نوشتن به صورت ترکیبی: به دلیل اینکه "ستاره" و "شناس" دو جزء مستقل هستند، در نوشتن این کلمه باید بین آنها خط تیره (-) قرار داد. بنابراین، شکل صحیح کلمه "ستاره‌شناس" است.

2. استفاده در جملات:

   • ستاره‌شناسان به بررسی کهکشان‌ها و سیارات می‌پردازند.
   • این ستاره‌شناس در کشف یک سیاره جدید موفق بوده است.

3. جمع و مفرد:

   • مفرد: ستاره‌شناس
   • جمع: ستاره‌شناسان

4. نکات نگارشی:

   • در استفاده‌های نگارشی، توجه به قواعد نحوه استفاده از جملات و پاراگراف‌ها ضروری است. به عنوان مثال، استفاده درست از نقطه، ویرگول و سایر نشانه‌های نگارشی.
5. هم‌نشینی با واژه‌های دیگر: در هنگام استفاده از "ستاره‌شناس" در کنار دیگر واژه‌ها، دقت کنید که بهترین ساختار جمله را انتخاب کنید. مثلا:
   • "این ستاره‌شناس شناخته‌شده کتابی درباره کهکشان‌ها نوشته است."

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی از کلمه "ستاره‌شناس" در نوشتارهای خود استفاده کنید.

1. ستاره شناس‌ها با استفاده از تلسکوپ‌های پیشرفته، به مطالعه کهکشان‌های دوردست می‌پردازند.
2. وقتی باران شدید می‌شود، ستاره شناس نمی‌تواند به رصد آسمان و ستاره‌ها بپردازد.
3. در کلاس علوم، معلم ما یک ستاره شناس معروف را دعوت کرد تا درباره ساختار ستاره‌ها صحبت کند.