کلمه "سخن‌شناس" در زبان فارسی به ترکیب دو کلمه "سخن" و "شناس" اشاره دارد. برای نگارش و استفاده این کلمه به نکات زیر توجه کنید:

1. فاصله‌گذاری: "سخن‌شناس" به صورت یک واژه ترکیبی نوشته می‌شود و باید بین "سخن" و "شناس" خط تیره (-) وجود داشته باشد.

2. معنی و کاربرد: "سخن‌شناس" به معنای فردی است که در زمینه سخن و بیان، آگاهی و شناخت کافی دارد. این واژه می‌تواند به افرادی که در عرصه ادبیات، شاعری، سخنوری یا به طور کلی در تحلیل و نقد سخن و کلام تخصص دارند، اشاره کند.

3. نکات نگارشی:

   • از نظر نگارش، کلمه در متن‌های رسمی و ادبی به‌خوبی قابل استفاده است.
   • در متون غیررسمی نیز می‌توان از این واژه استفاده کرد، اما باید به زمینه و هدف پیام توجه داشت.
4. استفاده در جملات:
   • "او یک سخن‌شناس برجسته در ادبیات فارسی است."
   • "در این کارگاه، مباحثی درباره‌ی تکنیک‌های سخن‌شناسی مطرح خواهد شد."

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌خوبی از کلمه "سخن‌شناس" در نوشته‌ها و گفتگوهای خود استفاده کنید.