کلمه "طریقت شناس" ترکیبی از دو واژه "طریقت" و "شناس" است. برای نوشتن و استفاده صحیح از این ترکیب، نکات زیر را در نظر داشته باشید:

1. کلمه‌سازی: "طریقت" به معنای راه یا مسلک و "شناس" به معنای کسی است که آگاهی و دانش خاصی در زمینه‌ای دارد. ترکیب این دو واژه به معنای کسی است که به شناخت و بررسی طریقت‌ها می‌پردازد.

2. فضاگذاری: در نگارش این کلمه، باید بین این دو واژه یک فاصله وجود داشته باشد. بنابراین، نوشتار صحیح "طریقت شناس" است و نه "طریقت‌شناس".

3. نقش دستوری: اگر بخواهید از این ترکیب در جملات استفاده کنید، می‌توانید به عنوان اسم معرفه به کار ببرید. مثلاً:

   • "او یک طریقت شناس معتبر است."
   • "کتاب‌های زیادی درباره‌ی طریقت شناسان وجود دارد."
4. نکات نگارشی:
   • استفاده از حروف بزرگ: در آغاز جمله یا هنگام عنوان‌گذاری، کلمه‌ی اول باید با حرف بزرگ نوشته شود.
   • رعایت علائم نگارشی: اگر این ترکیب در وسط جمله باشد، باید به درستی از علائم نگارشی استفاده کنید.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "طریقت شناس" در نگارش فارسی استفاده کنید.