کلمه "روح‌الله" یک اسم خاص است و برای نوشتن آن باید به قواعد نوشتاری و نگارشی زبان فارسی توجه کرد. در اینجا برخی نکات و قواعد مربوط به نوشتن "روح‌الله" آورده شده است:

1. تلفظ و نگارش: "روح‌الله" دارای دو بخش است. بخش اول (روح) به معنای روح و جان است و بخش دوم (الله) به معنای خداوند است. نگارش باید به‌صورت ترکیبی با وصل‌کننده "ـ" باشد.

2. فاصله‌گذاری: بین "روح" و "الله" نباید فاصله وجود داشته باشد. این کلمه به‌صورت یکپارچه نوشته می‌شود.

3. حروف بزرگ: در نوشتار رسمی، معمولاً نام‌ها و عناوین با حروف بزرگ آغاز می‌شوند. بنابراین "روح‌الله" با حرف ر بزرگ شروع می‌شود.

4. تطابق با قواعد زبان فارسی: این کلمه با قواعد عمومی زبان فارسی هماهنگ است و در جملات می‌توان از آن به‌عنوان یک اسم خاص استفاده کرد.

5. نقش در جمله: "روح‌الله" ممکن است در جملات به عنوان اسم شخص، عنوان یا لقب استفاده شود. باید دقت کرد که در موقعیت‌های متفاوت ممکن است به شکل‌های مختلف (مضاف به، مضاف‌الیه) به کار رود.

به طور کلی، "روح‌الله" باید به شکل صحیح و بدون فاصله و با دقت در نگارش استفاده شود.

1. روح‌الله همیشه به یاد دوستانش بود و در سختی‌ها کنارشان قرار می‌گرفت.
2. در مراسم سالگرد او، جمعی از افراد به یاد روح‌الله و خاطرات شیرینش گرد هم آمدند.
3. روح‌الله با نواختن سازش، همگان را به دنیای موسیقی و احساسات جادویی خود می‌برد.