کلمه «لَا تَقْهَرْ» از دو بخش تشکیل شده است: «لَا» و «تَقْهَرْ». در تحلیل قاعده‌های فارسی و نگارشی آن، به موارد زیر توجه کنید:

1. نافی:

   • «لَا» به عنوان یک نافی در زبان عربی به معنی «نکن» یا «نمی‌تواند» است و به شکل قاطعانه نهی می‌کند.

2. فعل:

   • «تَقْهَرْ» فعل امر از ریشه «قَهَرَ» است که به معنای غلبه کردن، تسلط یافتن یا خوار کردن است.
   • در اینجا، فعل در صیغه دوم شخص مفرد (تو) به کار رفته است.

3. علامات نگارشی:

   • در نوشتار فارسی، معمولاً تاکید بر عدم غلبه و نهی می‌شود. جملات باید به گونه‌ای نوشته شوند که مفهوم بهتر منتقل شود.
   • در ریشه کلمه، «ت» به عنوان حرف آغازین فعل به کار رفته و نشانگر شخص دوم مفرد است.
   • مواردی مانند فاصله‌گذاری مناسب، و جاگذاری فعل و نافی به درستی در ساختار زبان فارسی باید رعایت شود.
4. معنی کلی:
   • جمله «لَا تَقْهَرْ» به طور کلی به معنای «غلبه نکن» یا «تسلط پیدا نکن» است.

این قواعد و نکات می‌تواند به نوشتار و فهم دقیق‌تر این واژه کمک کند.