کلمه "بی‌قرار" یک واژه ترکیبی و صفت در زبان فارسی است که به معنای عدم آرامش یا بی‌صبری به کار می‌رود. برای نگارش صحیح و استفاده از این کلمه، نکات زیر را در نظر داشته باشید:

1. نوشتار: "بی‌قرار" با خط دشتی دو واژه "بی" و "قرار" ترکیب شده است. در این ترکیب، "بی" به معنای "بدون" و "قرار" به معنای "آرامش" است.

2. فاصله واژه‌ها: بین "بی" و "قرار" باید فاصله وجود داشته باشد، اما در نوشتار ترکیبی، برای نشان دادن وابستگی معنایی آنها، از یک خط تیره (-) استفاده می‌شود.

3. دستور زبان: "بی‌قرار" به عنوان یک صفت به کار می‌رود و می‌تواند در جملات به صورت موصوف و یا به‌عنوان حال در جملات توصیفی استفاده شود. مثلاً:

   • "او بی‌قرار است." (به عنوان حال)
   • "او یک آدم بی‌قرار است." (به عنوان موصوف)
4. استفاده در جملات: این کلمه می‌تواند به صورت‌های مختلفی در جمله‌ها به کار رود. به عنوان مثال:
   • "این روزها بی‌قرارم و نمی‌توانم تمرکز کنم."
   • "او همیشه در حال حرکت و بی‌قرار است."

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "بی‌قرار" به‌طور صحیح و مؤثر در نگارش و گفتار خود استفاده کنید.

1. در شب‌های تاریک، دل‌ام بی‌قرار برای دیدن او می‌تپد.
2. با هر قدمی که به خانه نزدیک‌تر می‌شوم، احساس بی‌قراری‌ام بیشتر می‌شود.
3. صدای باران به من یادآوری می‌کند که عشق‌ام بی‌قرار و همواره جستجوگر است.