قول

کلمه "قول" در زبان فارسی به معنای وعده یا سخن است و می‌توان آن را در ترکیب‌های مختلف به کار برد. در زیر به برخی قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نوشتار و املای صحیح:

   • کلمه "قول" با "ق" شروع می‌شود و به "ل" ختم می‌شود. از نظر املایی یکی از کلمات ساده زبان فارسی است و از نظر تلفظ به صورت "گول" تلفظ نمی‌شود.

2. کاربرد در جملات:

   • می‌توان از "قول" در جملات به عنوان اسم استفاده کرد: "من قول می‌دهم که به تو کمک کنم."
   • ممکن است به عنوان فعل نیز در برخی ساختارها به کار رود، مانند: "او قولش را فراموش کرده است."

3. ترکیب‌ها:

   • "قول دادن": به معنای وعده دادن است. مثال: "من تا فردا به تو قول می‌دهم."
   • "قول و قرار": به معنای توافق و قرارداد است. مثال: "ما همه چیز را طبق قول و قرارها پیش خواهیم برد."

4. نکات نگارشی:

   • زمانی که "قول" در ابتدای جمله قرار می‌گیرد، باید با حرف بزرگ شروع شود: "قول من این است که ...".
   • در انتهای جمله و بعد از فعل، می‌توان از نقطه برای پایان جمله استفاده کرد: "او قول می‌دهد."
5. معنی و مفهوم:
   • "قول" به معنای وعده‌ و تعهدی است که فردی به فرد دیگر می‌دهد. در متون حقوقی و ادبی نیز ممکن است به کار رود.

با رعایت این نکات می‌توان در نوشتار و بیان خود از کلمه "قول" به طور صحیح و مناسب استفاده کرد.