در زبان فارسی، «قصد داشتن» معمولاً به معنای نیت یا اراده داشتن برای انجام یک عمل مشخص به‌کار می‌رود. این عبارت شامل چند نکته نگارشی و دستوری است که در زیر به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنم:

1. نحوه چینش جملات: این عبارت می‌تواند در جملات مختلف به کار رود. معمولاً از «قصد داشتن» به همراه فعل دیگری استفاده می‌شود. برای مثال:

   • من قصد دارم به مسافرت بروم.
   • او قصد داشت کتابی بنویسد.

2. فعل همراه: فعل بعد از «قصد داشتن» معمولاً به شکل مصدر (بدون «به» و با حروف اضافه) به کار می‌رود. مثلاً:

   • قصد دارم در امتحان قبول شوم.

3. توافق زمان‌ها: توجه داشته باشید که زمان فعل بعد از «قصد داشتن» باید با زمان فعل اصلی در جمله هماهنگ باشد. مثلاً:

   • او قصد داشت به سینما برود. (زمان گذشته)

4. تفاوت با سایر عبارات: ممکن است «قصد داشتن» با عبارات دیگری مانند «نیت داشتن» یا «اراده داشتن» اشتباه گرفته شود، اما این عبارات ممکن است بار معنایی متفاوتی داشته باشند.

5. نکته‌های نگارشی: در نوشتن باید به فاصله‌ها و نشانه‌های نگارشی توجه کرد تا جملات روان و واضح باشند.

با رعایت این نکات، می‌توانید از عبارت «قصد داشتن» به درستی در جملات خود استفاده کنید.