کلمه "رأی" در زبان فارسی به معنای نظر یا تصمیم است و در نوشتار فارسی با توجه به قاعده‌های نگارشی مشخصی استفاده می‌شود. در زیر به بررسی قواعد نوشتاری مرتبط با این کلمه و کلمه "ثابت" می‌پردازیم:

1. نوشتن "رأی": کلمه "رأی" با حرف "ء" نوشته می‌شود. این حرف در انتهای کلمه قرار دارد و به معنی "رای" یا "نظر" است. در فارسی، بخصوص در متون رسمی و اداری، استفاده از این شکل صحیح‌تر است.

2. استفاده از "ثابت": کلمه "ثابت" به معنای غیرقابل تغییر یا پایدار است. این کلمه به عنوان صفت می‌تواند قبل از اسم‌ها قرار گیرد و آن‌ها را توصیف کند.

3. ترکیب "ثابت رأی": این ترکیب به معنای شخصی است که نظر و رأی خود را در شرایط مختلف تغییر نمی‌دهد. در نوشتار، می‌توانید از این ترکیب به صورت "ثابت رأی" استفاده کنید و هیچ نیازی به تغییر یا حذف حرف عطف "و" نیست.

4. جایگاه و ترتیب: به طور کلی، در جملات فارسی، صفت (مثل "ثابت") معمولاً قبل از اسم (مثل "رأی") قرار می‌گیرد. برای مثال: "او فردی ثابت رأی است."

5. خط فاصله: در نوشتار، اگر تصمیم به ترکیب این دو کلمه دارید، نیازی به استفاده از خط فاصله بین آن‌ها نیست. "ثابت رأی" به عنوان یک ترکیب صحیح نوشته می‌شود.

به طور خلاصه، اگر بخواهید از این ترکیب استفاده کنید، باید به شکل "ثابت رأی" آن را بنویسید و به قواعد نگارشی و انشایی که اشاره شد، توجه داشته باشید.

1. در جلسه‌ی شورای شهر، رئیس شورای شهر به ارزیابی ثابت رأی اعضا برای تصویب طرح‌های جدید پرداخت.
2. ثابت رأی مردم در انتخابات نشان‌دهنده‌ی اعتماد آنها به برنامه‌های کاندیداهاست.
3. تحلیلگران سیاسی معتقدند که ثابت رأی در طول زمان می‌تواند تأثیر زیادی بر روند تغییرات اجتماعی و سیاسی کشور بگذارد.