کلمه «ثابت کردن» به معنای اثبات یا نمایش یک حقیقت یا واقعیت است و در جملات مختلف کاربرد دارد. در اینجا چند نکته نگارشی و دستوری درباره استفاده از این کلمه آورده شده است:

1. ترکیب واژه‌ها: «ثابت» و «کردن» دو واژه مستقل هستند که به‌عنوان یک فعل مرکب به کار می‌روند. از نظر نگارش، همیشه این دو واژه باید به‌صورت پیوسته و بدون فاصله نوشته شوند.

2. قیدها و صفات: معمولاً «ثابت کردن» می‌تواند با قیدها یا صفات توصیفی همراه شود. مثلاً:

   • «او می‌خواهد نظریه‌اش را به‌طور قطعی ثابت کند.»

3. مناسبت با زمان: فعل «ثابت کردن» می‌تواند در زمان‌های مختلف صرف شود. برای مثال:

   • حال ساده: «او حقیقت را ثابت می‌کند.»
   • گذشته: «او حقیقت را ثابت کرد.»

4. فعل‌های دیگر: در متون علمی یا تخصصی ممکن است با واژه‌های دیگری همچون «اثبات» یا «یقین بخشیدن» جایگزین شود.

   • مثلاً: «او سعی دارد نظریه خود را اثبات کند.»

5. استفاده در جملات منفی: «ثابت کردن» نیز می‌تواند در جملات منفی به کار رود:

   • «او نتوانست ادعایش را ثابت کند.»
6. هویّت نهاد و مفعول: در جملات باید به نهاد و مفعول دقت شود تا مشخص گردد چه چیزی ثابت می‌شود و توسط چه کسی:
   • «او (نهاد) می‌خواهد پاسخ را (مفعول) ثابت کند.»

با رعایت این نکات می‌توانید از «ثابت کردن» به‌طور صحیح و مؤثر در نگارش های خود استفاده کنید.

1. دانشمندان در آزمایش‌های خود توانستند رابطه میان دو پدیده را ثابت کنند.
2. او با تلاش‌های شبانه‌روزی‌اش موفق شد توانایی‌های خود را به همه ثابت کند.
3. برای ثابت کردن ادعای خود، شواهد و مدارک محکمی را ارائه داد.