عبارت "قابل درک" ترکیبی است که در زبان فارسی برای بیان این مفهوم به کار می‌رود که چیزی یا مطلبی به راحتی قابل فهم و درک است. در بررسی قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این عبارت، نکات زیر قابل اشاره هستند:

1. ساختار نحوی:

   • "قابل" صفت و به معنی "توانایی" یا "اجازه" است.
   • "درک" اسم و به معنی فهمیدن است.
   • به طور کلی، ترکیب "قابل درک" به معنای "توانایی فهمیدن" چیزی است.

2. نحوه استفاده:

   • این عبارت معمولاً به منظور بیان اینکه یک متن، مفهوم یا موضوع به آسانی قابل فهم است، به کار می‌رود.
   • مثال: "این کتاب به زبان ساده نوشته شده و مطالب آن کاملاً قابل درک است."

3. نکات نگارشی:

   • استفاده از این ترکیب در جملات باید به گونه‌ای باشد که مفهوم را به‌خوبی منتقل کند.
   • همچنین، توجه به بکاربردن سایر واژه‌های توصیفی برای تقویت مفهوم جمله توصیه می‌شود.

4. جایگزینی:

   • عبارات مشابهی که ممکن است به جای "قابل درک" استفاده شوند عبارتند از: "فهمیدنی"، "به راحتی قابل فهم"، و "مفهوم واضح".
5. توجه به زمینه:
   • در متون علمی یا ادبی، توجه بهینه به نحوه استفاده از این عبارت و دقت در انتخاب دیگر واژگان می‌تواند در انتقال بهتر مفهوم مؤثر باشد.

با رعایت این نکات می‌توان از عبارت "قابل درک" به‌طور مؤثر و صحیح در جملات استفاده کرد.