نظام جهان

الإمامُ الصّادقُ علیه السلام

لَو رَأيتَ فَرْدا مِن مِصْراعَيْنِ فيه كَلّوبٌ، أكنتَ تَتَوهّمُ أ نَّهُ جُعِلَ كذلكَ بلا مَعنی ؟ بَلْ كُنتَ تَعلمُ ضَرورَةً أنّهُ مَصْنوعٌ يَلْقی فَردا آخَرَ، فتُبْرِزُهُ لِيكونَ في اجْتِماعِهِما ضَرْبٌ مِن المَصلَحَةِ، وهكذا تَجِدُ الذَّكَرَ مِن الحَيوانِ كأنّهُ فَردٌ مِن زَوْجٍ مَهَيّأٌ مِن فَردٍ اُنْثی، فَيلْتَقيانِ لِما فيهِ مِن دَوامِ النَّسْلِ وبَقائهِ، فَتَبّا وخَيْبَةً وتَعْسا لمُنْتَحلي الفَلسَفةِ، كيفَ عَمِيَتْ قُلوبُهُم عن هذهِ الخِلْقَةِ العَجيبَةِ، حتّی أنْكروا التّدبيرَ والعَمْدَ فيها ؟!

اگر دیدی كه یكی از دو لنگه در، زلفیندارد، آیا گمان می بری آن زلفین بی خود و بی جهت نصب شده است؟ نه، بلكه بی شكّ پی می بری كه تعبیه شده تا با لنگه دیگر جفت و بسته شود. لذا لنگه دیگر را فراهم می آوری تا از اجتماع آنها سودی حاصل شود. به همین صورت است، وجود حیوان نر. گویی فردی از یك جفت است كه برای فردِ ماده مهیّا شده است. پس نر و ماده با هم جفت می شوند، زیرا كه دوام و بقای نسل در این است. پس هلاك و نومید و نگونبخت بادا این مدّعیان فلسفه ! چگونه دیده دلشان، این آفرینش شگفت را نمی بیند چندان كه وجود تدبیر و آگاهی و قصد را در آن انكار می كنند؟

منبع: بحار الأنوار: 3/75 / حلقه اى باشد كه بر چارچوب درب نصب كنند و چفت یا زنجیر را بدان اندازند. (فرهنگ معین: 2 / 1745)