نظام جهان

الإمام علیّ علیه السلام

ـ كانَ كثيرا ما يقولُ إذا فَرَغَ مِن صَلاة اللّيلِ ـ: أشهَدُ أنّ السّماواتِ والأرضَ وما بَينَهُما آياتٌ تَدُلُّ علَيكَ، وشَواهِدُ تَشْهدُ بماإلَيهِ دَعَوتَ. كلُّ ما يُؤدِّي عنكَ الحُجَّةَ ويَشْهدُ لكَ بالرُّبوبيّةِ مَوْسومٌ بآثارِ نِعْمَتِكَ، ومَعالِمِ تَدبيرِكَ.

ـ در بیشتر اوقات كه از نماز شب فراغت می یافت ـ می گفت: گواهی می دهم كه آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست، نشانه هایی بر وجود تو است و گواههایی بر آنچه به سوی آن دعوت كردی. هر آنچه حجّت تو را بیان می كند و به پروردگاری تو گواهی می دهد، نشان آثار نعمتهای تو و علایم تدبیر تو را بر خود دارد.

منبع: شرح نهج البلاغة: 20/255.