استجابت دعاها

رسول اللّه صلی الله علیه و آله

قالَ اللّه ُ عز و جل: مَن أهانَ لي وَلِيّا فَقَد أرصَدَ لِمُحارَبَتي. وما تَقَرَّبَ إلَيَّ عَبدٌ بِشَيءٍ أحَبَّ إلَيَّ مِمَّا افتَرَضتُ عَلَيهِ، وإنَّهُ لَيَتَقَرَّبُ إلَيَّ بِالنّافِلَةِ حَتّی اُحِبَّهُ، فَإِذا أحبَبتُهُ كُنتُ سَمعَهُ الَّذي يَسمَعُ بِهِ، وبَصَرَهُ الَّذي يُبصِرُ بِهِ، ولِسانَهُ الَّذي يَنطِقُ بِهِ، ويَدَهُ الَّتي يَبطِشُ بِها، إن دَعاني أجَبتُهُ، وإن سَأَلَني أعطَيتُهُ.

رسول خدا صلی الله علیه و آله: خداوند عز و جل فرمود: «هركس یكی از دوستانم را خوار سازد، به پیكار من برخاسته است. هیچ بنده ای با چیزی محبوب تر در نزد من از آنچه بر او واجب ساخته ام، به من نزدیك نمی شود. بنده، با كارهای مستحب به من نزدیك می شود، تا آن جاكه او را دوست می دارم. پس چون دوستش داشتم، گوش شنوایش، چشم بینایش، زبان گویایش و دست نیرومندش می شوم. اگر مرا بخواند، پاسخش می دهم و اگر از من بخواهد، به او می بخشم».

منبع: الكافی: 2 / 352 / 7 عن حمّاد بن بشیر عن الإمام الصادق علیه السلام و ح 8 عن أبان بن تغلب عن الإمام الباقر علیه السلامعنه صلی الله علیه و آله، المحاسن: 1 / 454 / 1047 عن حنان بن سدیر عن الإمام الصادق علیه السلامعنه صلی الله علیه و آلهوفیه «تحبّب» بدل «تقرّب» و «لیتحبّب» بدل «لیتقرّب»، التوحید: 399 / 1، علل الشرایع: 12 / 7 كلاهما عن أنس، المؤمن: 32 / 61 عن الإمام الصادق علیه السلام عنه صلی الله علیه و آله وكلّها نحوه، بحار الأنوار: 70 / 22 / 21.