بهشت

الإمام علیّ علیه السلام

مَن أحَبَّنا بِقَلبِهِ وأعانَنا بِلِسانِهِ وقاتَلَ مَعَنا أعدَاءَنا بِيَدِهِ فَهُوَ مَعَنا فِي الجَنَّةِ في دَرَجَتِنا. ومَن أحَبَّنا بِقَلبِهِ وأعانَنا بِلِسانِهِ ولَم يُقاتِل مَعَنا أعداءَنا فَهُوَ أسفَلُ مِن ذلِكَ بِدَرَجَتَينِ، ومَن أحَبَّنا بِقَلبِهِ ولَم يُعِنّا بِلِسانِهِ ولا بِيَدِهِ فَهُوَ فِي الجَنَّةِ.

امام علی علیه السلام:هر كه در دل ما را دوست بدارد و با زبانش یاریمان رساند و در كنار ما عملاً با دشمنانمان بجنگد، در بهشت با ما همدرجه خواهد بود و هر كه در دل ما را دوست بدارد و با زبانش یاریمان رساند، ولی در كنار ما با دشمنانمان نجنگد، دو درجه پایین تر از آن قرار خواهد گرفت و هر كه در دل ما را دوست بدارد، اما با زبان و دست خود یاریمان نرساند، او نیز در بهشت خواهد بود.

منبع: الخصال: 629 / 10 عن أبی بصیر ومحمّد بن مسلم عن الإمام الصادق عن آبائه علیهم السلام، جامع الأخبار: 496 / 1377، وذكره أیضًا فی: 506 / 1400، أمالی المفید: 33 / 8 عن عمرو بن أبی المقدام عن أبیه عن الإمام الحسن بن علیّ علیهماالسلام، غرر الحكم: 8146 و 8147 و 8173، تحف العقول: 118.