زیر مجموعه ها
از دنیا وارسته باشید
licenseالإمام علیّ علیه السلام ـ فی وَصِیَّتِهِ بِالزُّهدِ وَالتَّقوى ـ
كونوا عَنِ الدُّنيا نُزّاها وإلَی الآخِرَةِ وُلاّها، ولا تَضَعوا مَن رَفَعَتهُ التَّقوی، ولا تَرفَعوا مَن رَفَعَتهُ الدُّنيا، ولا تَشيمُوابارِقَها، ولا تَسمَعوا ناطِقَها، ولا تُجيبوا ناعِقَها، ولا تَستَضيؤوا بِإِشراقِها، ولا تُفتَنوا بِأَعلاقِها؛ فَإِنَّ بَرقَها خالِبٌ، ونُطقَها كاذِبٌ، وأموالَها مَحروبَةٌ، وأعلاقَها مَسلوبَةٌ. ألا وهِيَ المُتَصَدِّيَةُ العَنونُ، وَالجامِحَةُالحَرونُ، وَالمائِنَةُالخَؤونُ، وَالجَحودُ الكَنودُ، وَالعَنودُ الصَّدودُ، وَالحَيودُالمَيودُ. حالُها انتِقالٌ، ووَطأَتُها زِلزالٌ، وعِزُّها ذُلٌّ، وجِدُّها هَزلٌ، وعُلُوُّها سُفلٌ. دارُ حَربٍ وسَلَبٍ، ونَهبٍ وعَطَبٍ. أهلُها عَلی ساقٍ وسِياقٍ، ولَحاقٍ وفِراقٍ. قَد تَحَيَّرَت مَذاهِبُها، وأعجَزَت مَهارِبُها، وخابَت مَطالِبُها؛ فَأسلَمَتهُمُ المَعاقِلُ، ولَفَظَتهُمُ المَنازِلُ، وأعيَتهُمُ المَحاوِلُ؛ فَمِن ناجٍ مَعقورٍ، ولَحمٍ مَجزورٍ، وشِلوٍمَذبوحٍ، ودَمٍ مَسفوحٍ، وعاضٍّ عَلی يَدَيهِ، وصافِقٍ بِكَفَّيهِ، ومُرتَفِقٍ بِخَدَّيهِ، وزارٍعَلی رَأيِهِ، وراجِعٍ عَن عَزمِهِ؛ وقَد أدبَرَتِ الحيلَةُ، وأقبَلَتِ الغيلَةُ، ولاتَ حينَ مَناصٍ. هَيهاتَ هَيهاتَ! قد فاتَ ما فاتَ، وذَهَبَ ما ذَهَبَ، ومَضَتِ الدُّنيا لِحالِ بالِها ،«فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاءُ وَ الاْءَرْضُ وَ مَا كَانُواْ مُنظَرِينَ».
معصومین (ع)امام علی علیه السلام ـ در سفارش به زهد ورزی و پرهیزگاری ـ : از دنیا وارسته و به آخرت، دل باخته باشید، و آن را كه پرهیزگاری، بلندمرتبه اش ساخته است، پست مشمارید، و آن را كه دنیا رفعت بخشیده، بلندمرتبه مپندارید. به آذرخش دنیا امید مبندید، و به گوینده اش گوش مسپارید، و به دعوتش پاسخ مدهید، و از تابشش روشنایی مجویید، و به كالاهای نفیس آن، فریفته نشوید؛ چرا كه آذرخش دنیا، بی باران و گفتارش دروغ است، و دارایی هایش تاراج و كالاهای نفیس آن [از كف شما [ربوده می شود. آگاه باشید كه دنیا [چونان مَركب ،] آزار دهنده است، و [چون اسبِ [خودسر و سركش است، و دروغگو و خیانت پیشه است، و حق ناشناس و ناسپاس است، و ناسازگار و روی گردان است، و پیوسته كژراهه می رود و طریق انحراف می پوید. خاصیّت آن، جا به جا شدن است، و گام هایش لرزان، و عزّتش ذلّت، و جدّی اش شوخی، و بلندی اش پستی. سرای هجوم و ربودن و غارت و ویرانی است. اهل آن، همواره آماده رفتن و پیوستن [به رفتگان] و جدا شدن [از مال و اولاد]اند. راه هایش همه سرگردانی اند، گریزگاه هایش مایه درماندگی اند، و خواسته هایش ناكام كننده (دست نیافتنی). دژهایش اهل خود را تسلیم [دشمن [می كنند، و خانه هایش آنان را از خود بیرون می افكنند، و چاره گری هایش ناتوانشان می گردانند. پس، برخی از آنان، رهیده ای زخم آلودند، عدّه ای گوشتی پاره پاره، عدّه ای پیكری بی سر، و عدّه ای خونی ریخته شده. یكی دست به دندان می گزد، دیگری كف بر كف می زند، یكی زانوی غم در بغل می گیرد، و دیگری اندیشه خویش را سرزنش می كند، و آن دیگری، از تصمیم خویش بر می گردد. چاره اندیشی، بی حاصل گشته، و مرگ غافلگیرانه روی آورده است و دیگر، فرصت گریختن نیست. هیهات، هیهات! گذشته ها گذشتند، و رفته ها رفتند، و دنیا از پسِ كار خویش رفت«و آسمان و زمین برایشان نَگریست و مهلت داده نشدند».