درباره حكميت

امیرالمومنین (ع) در خطبه 199

و من كلام له عليه السلام قاله لما اضطرب عليه أصحابه في أمر الحكومة - أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّهُ لَمْ يَزَلْ أَمْرِي مَعَكُمْ عَلَى مَا أُحِبُّ حَتَّى نَهِكَتْكُمُ الْحَرْبُ وَ قَدْ- وَ اللَّهِ- أَخَذَتْ مِنْكُمْ وَ تَرَكَتْ وَ هِيَ لِعَدُوِّكُمْ أَنْهَكَ‏ لَقَدْ كُنْتُ أَمْسِ أَمِيراً فَأَصْبَحْتُ الْيَوْمَ مَأْمُوراً وَ كُنْتُ أَمْسِ نَاهِياً فَأَصْبَحْتُ الْيَوْمَ مَنْهِيّاً وَ قَدْ أَحْبَبْتُمُ الْبَقَاءَ وَ لَيْسَ لِي أَنْ أَحْمِلَكُمْ عَلَى مَا تَكْرَهُونَ

از سخنان آن حضرت است چون ياران او در كار حكمين با وي دو دلي نشان دادند - اي مردم پيوسته كار من با شما به دلخواهم بود، تا آنكه جنگ ناتوانتان نمود. به خدا اگر جنگ كساني را از شما گرفت، و كساني را به جا گذاشت، براي دشمنانتان زيان بيشتر داشت. من ديروز فرمان مي‏دادم، و امروز فرمانم مي‏دهند. ديروز باز مي‏داشتم، و امروز بازم مي‏دارند. شما زنده ماندن را دوست داريد، و مرا نرسد به چيزي وادارمتان كه ناخوش مي‏انگاريد.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، خطبه 199