در ترغيب يارانش به جهاد

امیرالمومنین (ع) در خطبه 211

و من كلام له عليه السلام يحث فيه أصحابه على الجهاد - وَ اللَّهُ مُسْتَأْدِيكُمْ شُكْرَهُ وَ مُوَرِّثُكُمْ أَمْرَهُ وَ مُمْهِلُكُمْ فِي مِضْمَارٍ مَمْدُودٍ لَتَتَنَازَعُوا سَبَقَهُ فَشُدُّوا عُقَدَ الْمَآزِرِ وَ اطْوُوا فُضُولَ الْخَوَاصِرِ لَا تَجْتَمِعُ عَزِيمَةٌ وَ وَلِيمَةٌ مَا أَنْقَضَ النَّوْمَ لِعَزَائِمِ الْيَوْمِ وَ أَمْحَى الظُّلَمَ لِتَذَاكِيرِ الْهِمَمِ

از سخنان آن حضرت است - كه در آن ياران خود را براي جهاد بر مي‏انگيزاند و خدا گزاردن سپاس خود را در گردن شما نهاده است، و كار - حكومت - خويش را - در دستتان - گذارده، و در مسابقت جايي محدود فرصتتان داده تا براي پيش افتادن - برخيزيد - و با يكديگر بستيزيد. پس ميان را استوار ببنديد، و زيادت دامن را براي كار در چينيد، كه نتوان هم - نقش مهتري - بر صفحه انديشه بست، و هم بر خوان مهماني - آسوده - نشست. چه بسيار خواب - شبانگاه - كه تصميمهاي روز را در هم شكست و - گرد - تاريك - فراموشي - كه بر آيينه همتّها نشست. (و درود و سلام بسيار بر سيّد ما محمد (ص)، پيامبري كه ناخوانا بود و نا نويسا، و بر خاندان او كه چراغهاي شبهاي تارند و دستاويزهاي استوار.)

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، خطبه 211