افعال «لازم» و «متعدی» در زبان عربی چه هستند؟

درود خدمت معلمان و متخصصان گرامی

ببخشید من یک سوالی داشتم در مورد مفاهیم «لازم» و «متعدی» که در زبان عربی داریمشون.

میشه بگید چه چیزی (یا بهتره بگم چه فعلی) متعدی محسوب میشه و چه چیزی لازم در عربی؟ شنیدم که اگر یک فعل، مفعول داشته باشه میشه متعدی و اگر نداشته باشه میشه لازم. ولی راستیتش تشخیص مفعول در مباحث و متن های عربی کار مشکلیه کسایی که با متن های عربی سر و کار دارن میدونن.

چطور میشه لازم و متعدی رو تشخیص داد به طور کلی؟ روش ساده یا کنکوری نداره؟ یک دنیا تشکر

مبحث لازم و متعدی از مباحث مشترک میان فارسی و عربی است.

یعنی همان گونه که در فارسی، به فعلی متعدی گفته می شود که به مفعول احتیاج دارد، و به فعلی لازم گفته می شود که به مفعول احتیاج ندارد، در عربی هم همین گونه است.

بنابراین، تشخیص فعل لازم و متعدی، بیشتر در جمله قابل شهود است: که بررسی کنیم اگر جمله مفعول دارد، می گوییم فعل متعدی است. و اگر جمله مفعول ندارد، می گوییم فعل لازم است.

اما تشخیص این نکته که «مفعول در جمله چیست؟» در زبان فارسی و عربی نشانه های منحصر به خود را دارد:

نشانه ی مفعول در فارسی:

به کلمه ای گفته می شود که قبل از (را) می آید.

مثال) من غذایم را خوردم. (در این جمله، «غذایم» مفعول است. پس فعل جمله «خوردم»، یک فعل متعدی است. چون جمله مفعول دارد.

البته اگر بخواهیم لازم یا متعدی بودن فعلی را خارج از جمله بررسی کنیم، باید آن را با (چه کسی را) یا (چه چیزی را) آوریم. اگر معنا داد، متعدی است و در غیر این صورت، لازم است.

مثال) فعل «رفتم» را اگر بگوییم «چه چیزی را رفتم» یا «چه کسی را رفتم» معنا ندارد. پس فعل «رفتم» لازم است.

اما وقتی فعل «نوشتم» را در جمله بگوییم: «چه چیزی را نوشتم» معنا می دهد. پس فعل «نوشتم» یک فعل متعدی است.

نشانه ی مفعول در عربی:

مفعول در زبان عربی انواعی دارد. از جمله: مفعول به، مفعول فیه (ظرف زمان و ظرف مکان)، مفعول له (لاجله)، مفعول مطلق (نوعی و تاکیدی)، مفعول معه.

که هرکدام برای خود توضیح مفصلی دارند. اما در زبان عربی آن مفعولی برای متعدی شدن احتیاج است که، مفعول به باشد.

مفعول به : مفعولی است که:

1.در جمله بعد از فعل و فاعل آید:

مثال) قَرَأت فاطمهُ کِتابَاً. در این جمله، قرات: فعل، فاطمه: فاعل، کتاباً: مفعول به است. پس چون مفعول به دارد، فعل قرات یک فعل متعدی به شمار می آید.

2.مفعول به در ترجمه ی جمله ی عربی، قبل از (را) می آید.

مثال) أَکَلتُ الطَّعامَ. غذا را خوردم. در این جمله الطعامَ: غذا، چون در ترجمه قبل از «را» آمده، پس مفعول به است. بنابراین (اکلت) فعل متعدی است.

مثال) ذَهَبَ عَلیٌّ: علی رفت. در این جمله، مفعول به نداریم. پس ذَهَبَ فعل لازم است.

نکته کنکوری) اعراب یا همان حرکت حرف آخر مفعول به، همیشه منصوب است یعنی یکی از این علامتها را می گیرد: َ ً ینِ ینَ چنانچه که اگر در مثال ها دقت کنید، خواهید دید که مفعول به منصوب بوده است.

بنابراین برای تشخیص فعل لازم و متعدی در زبان عربی، اگر به ترجمه تسلط بیشتری داریم، می توانیم از روش ترجمه به نتیجه برسیم. و اگر به قواعد شناخت مفعول به واقفیم، می توانیم از آن روش عمل کنیم.

سلام به شما دوست عزیز ، خب نکته ایی که گفتید دقیقا همون پاسخ سوالتونه ، یعنی باید از روی مفعول تشخیص داد . حالا راه فهمیدن مفعول چیه ؟

اول از همه باید انواع جمله رو بشناسیم . جملات عربی دو نوع هستند . یا جمله اسمیه یا جمله فعلیه .

جمله اسمیه از مبتدا و خبر تشکیل شده و اصلا کاری به مفعول و فاعل نداره . فقط جمله های فعلیه هستند که فعل و فاعل و مفعول دارند .

جمله اسمیه با اسم شروع میشه و جمله فعلیه با فعل { راه تشخیص این دو جمله از هم }

در جمله فعلیه سریع ترین راه تشخیص مفعول اینه که تمام تلاشمون رو بکنیم تا اون رو به فارسی ترجمه کنیم . چرا به فارسی ترجمه کنیم ؟ در فارسی میدونیم که بعد از مفعول ار میاد و از همین میتونیم تشخیص بدیم که مفعول کدومه

و اگر جمله مفعول داشت متعدی و اگر نداشت لازم .

سلام علیکم.فعلی که برای تحققش نیاز به مفعول به باشه متعدی هست ولی فعلی که برای تحققش نیاز به مفعول به نداردلازم هست.حالا گاه فعل لازم رو متعدی میکند . متعدی کردن یا از طریق حرف جر هست که میگن متعدی به حرف جر مثل ذهب بنور که فعل ذهب یعنی رفت پس لازم هست چون نمی شود گفت چه کسی را .حالا با حرف جر باء متعدی شده ذهب بنور یعنی برد نور را.وقتی بگیم برد، سوال پیش میاد چه چیزی را؟؟ پس متعدی شد.و به فعل هایی که از اول متعدی هستن متعدی بنفسه میگن.

پس خلاصه اینه که افعالی که نیاز به مفعول داره متعدی و افعالی که نیاز به مفعول نداره لازم

اکانت تلگرام : seyyedm1@

اکانت پیامرسان گپ: mohammad13788@

سوال در مورد قواعد عربی داشتین در خدمتم