اسم و انواع ان در عربی را شرح دهید؟

لطفا منی اسم و انواع اسم را همراه با کاربرد ان در زبان عربی شرح و توضیح دهید ؟

سلام ممنون خیلی کامل بود. ببخشید امکان داره خاص و عام رو یه توضیح بدید??

راستی ببخشید من توی یه درس نامه دیگه که دیده بودم می گفت ضمایر جزو گروه اسم ها نیستن? درسته؟؟

واقعا عالی هست تشکر

سلام.

مانند سایر زبان های موجود، در زبان عربی هم، کلمه به سه دسته تقسیم می شود:

1. حرف

   2.فعل

   3.اسم

که با در کنار هم نهادن مجموعه ای از کلمات، جمله سازی (اسمیه یا فعلیه) صورت می پذیرد.

تعریف حرف: به کلمات کم حجمی گفته می شود که به تنهایی معنایی ندارند و کاربرد آنها، ارتباط دادن کلمات جمله، به همدیگر است. مشهورترین حروف به دو دسته تقسیم می شوند: الف) حروف جر. ب) حروف عطف.

مثال حروف جر) فی(در)، بِ (به)، اِلَی (به سوی)، عَلَی (روی)، مِن (از)، عَن (از) و ....

مثال حروف عطف) وَ (و)، ثُمَّ (سپس)، فَ (پس)، بَل (بلکه)، لکن (ولی) و ...

تعریف فعل: فعل، کلمه ای است که با داشتن قید زمان (شناسه)، معنای انجام کار یا پذیرفتن حالتی را می دهد. و خود، انواعی دارد.

شامل: 1.فعل ماضی: ذَهَبُوا: رفتند / 2.فعل ماضی منفی: ما ذَهَبوا: نرفتند / 3. فعل مضارع: یَذهَبُ: می رود / 4. فعل مضارع منفی: لا یَذهَبَانِ : نمی روند / 5.فعل امر: اِذهَبی: برو / 6.فعل نهی: لاتَذهَبَا : نروید / 7. فعل مستقبل: سَوفَ تَذهَبُ: خواهی رفت

تعریف اسم: اسم، کلمه ای است که نه فعل باشد و نه حرف. و در معنا برای نامگذاری اشیاء و اشخاص به کار می رود.

مثال: الشَجَرَه: درخت / فاطمه: نام شخصی است.

نشانه های اسم: هر کلمه ای، فقط یکی از ویژگی های زیر را داشته باشد، اسم به شمار می آید:

1. «ال» در اول کلمه: الکتاب، البقره، الکرسی

2. «تنوین -ً -ٍ -ٌ » در آخر کلمه: قَلَمٌ ، مِنضَدَهٍ، رَجُلَاً

3. مضاف الیه بودن: کِتابُ اللهِ (در این جمله، الله، مضاف الیه است، پس به همین دلیل، اسم به شمار می آید.)

4. پذیرفتن حالت جر: هیچ فعل، یا حرفی نمی تواند مجرور شود. یعنی نمی تواند حرکت حرف آخرش -ِ یا -ٍ یا یَنِ یا یَنَ باشد. بلکه فقط اسم می تواند مجرور گردد. اسم در دو حالت مجرور می گردد: الف) حرف جری قبل از آن آید و جارومجرور بسازد: فی الصَفِّ. ب) مضاف الیه واقع گردد: فَستانُ الاَمِّ: پیراهن مادر: در این ترکیب، الامِّ مضاف الیه و مجرور است.

5. منادا واقع شدن: فقط اسم می تواند منادا واقع شود، یعنی پس از حرف ندا (یا: ای) بیاید: یا حُسَینُ (در این جمله، حسین منادا است، پس اسم است.)

6. داشتن «تاء تانیث» در آخر کلمه: شَجَرَه، مَکتَبَه، مِطرَقَه.

انواع اسم:اسم ها انواعی دارند، که در ادامه به بیان اقسام آن و کاربردشان با ذکر مثالی می پردازیم:

1. یک دسته از اسم ها، کلماتی هستند که ویژگی های اسم را که در قسمت بالا بیان نمودیم، داشته باشند. یعنی هر کلمه ای را دیدیم که یکی از نشانه های اسم بودن را داشت، می گوییم اسم است. این نوع از اسم ها ، معمولا برای نامگذاری به کار می روند: الفِراشه (پروانه)، وِسادَه (بالش)، جَبَلٌ (کوه)، لَحمُ الخِنزیر (گوشت خوک)، یا سَیِّدَ السَّادات(ای سرور سروران) و ...

2. نوع دیگری از اسم ها، اسم های عَلَم هستند. این نوع از اسم ها، کلماتی هستند که معنای خاص دارند و بر افراد یا اشخاص شناخته شده دلالت می کنند: حضرت محمد (ص)، حضرت یونس (س)، کعبه، بیت المقدس، حجرالاسود و ...

3. اسم های موصول (خاص و عام) نیز در زمره ی اسم ها جای دارند: خاص: الَّذی (کسی که)، التی (کسی که)، الَّذین (کسانی که)، اللاتی (کسانی که). عام: منَ (که، کسی که)، ما (که، چیزی که).

4. اسم های اشاره (دور و نزدیک) نیز در گروه اسم ها جای می گیرند: دور: ذلک و تلک (آن)، اولئک (آنها). نزدیک: هذا و هذه (این)، هذانِ و هذینِ و هاتانِ و هاتینِ (این دو)، هولاء (این ها).

5. ضمایر (متصل و منفصل) نیز اسم هستند. زیرا ضمیر جانشین اسم می باشد. متصل: هُ ، هَا ، هُمَا، هُم، هَنَّ، کَ، کِ، کُما، کُم، کُنَّ، ی، نا. منفصل: هَوَ هُما، هُم، هِیَ، هُنَّ، اَنتَ، انتما، انتم، انتِ، انتنَّ، انا، نحن... ایَّاه، ایّاهما، ایّاهم، ایّاها، ایّاهُنَّ، ایّآکَ، ایاکما، ایاکنَّ، ایایَ، ایَّانَا. و هر ضمیر فاعلی که به آخر افعال افزوده می گردد. مثل : واو در رجعوا.

6. برخی کلمات استفهامی (پرسشی)، اسم به شمار می آیند. از جمله: کَیفَ (چگونه)، مَتی (چه وقت)، اَینَ (کجا)، لماذا (برای چه) و ...

نکته) نوع اول اسم هایی که برشمردیم، معرب هستند. یعنی حرکت حرف آخر آنها، با توجه به نقششان در جمله عوض می شود. اما پنج گروه دیگر، مبنی هستند، هنی حرکت و ساختار ظاهری کلمه در هر حالتی یکسان و به همین شکل، باقی می ماند.