نقش و محل اعرابی کلمه ی ( ضَنکاً) در آیه ی ۱۲۴ سوره ی مبارکه ی طه چیست?

با سلام و درود

خداوند متعال در آیه ی۱۲۴ سوره مبارکه طه می فرماید :

وَ مَن اَعرَضَ عَن ذِکری ، فَاِنَّ لَهُ مَعیشهً ضَنکاً وَ نَحشُرُهُ یَومَ القیامهِ اَعمی.

و هرکس از یاد من دل برگرداند، در حقیقت زندگی تنگ و سختی خواهد داشت و روز رستاخیز او را نابینا محشورم کنیم.

در این آیه مبارکه، برای واژه ی (ضنکا) دو نقش، از نظر معنا، به ذهن می رسد:

یکی ، صفت است برای معیشه: زندگی سخت.

دیگری، حال مفرد است برای معیشه: حالت زندگی سخت و تنگ.

درحالی که از نظر ظاهری، واژه ی ضنکا، نمی تواند هیچ کدام از این نقش ها را داشته باشد.

چون این واژه، از نظر جنس، مثل موصوف خود، معیشه نیست. پس نمی توانیم ترکیب وصفی داشته باشیم.

و این واژه را اگر بخواهیم حال مفرد درنظر بگیریم برای صاحب حال معیشه، باز امکان ناپذیر است چون معیشه، نکره است و صاحب حال باید معرفه باشد.

سوال. نقش کلمه ی ضنکا چیست?

با تشکر