معیار جدایی در آیه ی ۱۷ سوره ی مبارکه ی نبأ چیست؟

سلام و عرض ادب

چرا در آیه ۱۷ سوره نبا که اشاره به یوم الفصل ، یعنی روز جدایی دارد ، ( إنّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا :بی تردید روز داوری وعده گاه است.)

در تفسیر این آیه ، خداوند متعال از جدایی منکران و مومنان سخن نگفته است؟

بلکه معیار جدایی بر اساس طغیان و تقوا است ؟

چنان که در ادامه ی آیات از این سوره می فرماید:

لِلطَّاغِينَ مَآبًا ﴿۲۲﴾: بازگشتی برای طغیان گران است.

إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿۳۱﴾: همانا برای باتقوایان پیروزی و شادکامی است.

سلام و درود

اگرچه ایمان به معاد یکی از بنیادهای دین است، اما تنها باور به وجود روز قیامت کافی نیست. بلکه، این باور باید به عمل منجر شود.

در حقیقت ، ایمانی که در دل است، ولی در عمل ظاهر نمی‌شود، ارزشی ندارد.

خداوند متعال در سوره نبأ ، به جای اینکه به «مومنان و منکران» اشاره کند، از «طاغیان و متقین» سخن می‌گوید.

این نشان می‌دهد که معیار جدایی در روز قیامت ، صرفاً ایمان یا انکار نیست؛ بلکه عمل است.

تقوا (که شامل ایمان و عمل خوب است) و طغیان (که شامل عصيان و فراتر رفتن از مرزهای خدا است) معیار اصلی برای جدایی در روز قیامت هستند.

انسانی که ایمان دارد اما در عمل طغیان می‌کند، در حقیقت از طاغیان است.

سرنوشت انسان در روز قیامت بر اساس اعمالش تعیین می‌شود، نه صرفاً بر اساس ادعای ایمان. پس، ایمان واقعی آن است که به عمل تبدیل شود.

این دلیل است که سوره نبأ جدایی را بر اساس طاغیان و متقین مطرح کرده است.