نون وقایه در زبان عربی چیست؟

وقایه یعنی چه؟ و چه موقع در زبان عربی به کار برده می شود؟

وقایه در لغت یعنی: پیشگیری، جلوگیری.

نون وقایه: نونی است که برای (جلوگیری از سختی تلفظ کلمه)، به فعل و گاهی به حرف، و به ندرت به اسم ،چسبیده می شود.

جایگاه نون وقایه کجاست؟

حرف ( ن) که به ( نون وقایه) معروف است ،

بین فعل و ضمیر ( ی) متکلم وحده به معنای ( من ) می اید.

مثل. یَعرِفُنی: یعرف + ن وقایه + ی. « مرا می سناسد»

مثل. اَخَذَنی: اخذ + ن وقایه+ ی.« مرا بُرد»

مثل. اِجعَلنی: اِجعلْ + ن وقایه+ ی. « مرا قرار بده»

یا بین حرفی که آخرش ( ن) دارد و ( ی) متکلم وحده به معنای ( من ) می اید.

مثل. عَنّی: عَن + ن وقایه + ی.« درمورد من»

مثل. مِنّی: مِن + ن وقایه+ ی. « از من»

البته گفته شده که :

حرف نون در کلمه ی ( لَدُنّی : لَدُن «اسم» + ن وقایه+ ی: نزد من), نیز، نون وقایه است.

.....................................................

نکته۱. ضمیر ( ی) که بعد از نون وقایه می اید، درصورتی که به فعل چسبیده شده باشد، نقش مفعول دارد. و به شکل ( مرا ، من را ) ترجمه می شود.

اما اگر این ضمیر به حرف جر پچسبد، نقش ( جارومجرور) دارد.

و اگر در موارد خاص و نادر، به اسم بچسبد، نقش مضاف الیه دارد.

نکته ۲. اگر فعلی مختوم به ( نون اعراب) بود، جهت اضافه کردن حرف ( ی متکلم) به آن, هم می توان از نون وقایه استفاده کرد و هم می توان از آن ، استفاده نکرد.

مثل: یعرفون:

هم می توان گفت: یعرفونی.( یعرفون + ی): مرا می شناسند.

هم می توان گفت: یعرفوننی.( یعرفون + نون وقایه+ ی): مرا می شناسند.