یکی از سوالات پر تکرار در حیطه ی قرآن پژوهی،
۱. حرف ندای به کار گرفته شده در قرآن چیست؟
۲. شیوه ی منادا واقع شدن پیامبران در قرآن توسط خداوند متعال چگونه است ؟
پاسخ سوال اول؛
تنها ادات نداء به‌کار رفته در قرآن کریم ، حرف «یا» به معنای « ای » است.
...............................................................
پاسخ سوال دوم ؛
پیامبر اکرم (ص) در همه جای آن با "وصف" مورد نداء قرار گرفته امّا سایر پیامبران با "اسم" مورد نداء قرار گرفته‌اند.
✅<یا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ>
✅<یا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ>
✅<یا أَیُّهَا النَّبِیُّ حَسْبُكَ اللَّهُ>
✅<یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْك>
یعنی "یا محمد" وجودندارد.
اما وقتی خطاب به سایر پیامبران می‌رسد چنین است:
✅<قالُوا یا لُوطُ>
✅<یا عیسى إِنِّی مُتَوَفِّیكَ>
✅<یا آدَمُ أَنْبِئْهُمْ بِأَسْمائِهِم>
✅<یا إِبْراهیمُ أَعْرِضْ عَنْ هذا>
نکته نحوی) آنجا که پیامبر مورد ندا واقع می گردد، منادا به شکل گروه منادایی ـ یعنی همراه با أیّها - به کار می رود. ولی آنجا که سایر پیامبران مورد خطاب واقع می شوند، منادای مفرد - یعنی بدون أیها - است.
.........................................................
*با بهره گیری از نتایج تحقیقات استاد مصطفی خواره
