کلمه "خوش‌صورت" یک واژه مرکب در زبان فارسی است که از دو بخش "خوش" و "صورت" تشکیل شده است. در اینجا نکات قواعدی و نگارشی مرتبط با این کلمه را بررسی می‌کنیم:

1. فاصله‌گذاری:

   • کلمات مرکب معمولاً با یک خط تیره (ـ) به هم متصل می‌شوند، همینطور در مورد "خوش‌صورت" عمل شده است.

2. نوع کلمه:

   • "خوش‌صورت" به عنوان صفت به کار می‌رود و برای توصیف کسی که چهره زیبایی دارد استفاده می‌شود.

3. نقش و کاربرد:

   • این کلمه می‌تواند در جملات به عنوان صفت، به توصیف انواع مختلفی از اسم‌ها بپردازد، مثلاً: "او یک دختر خوش‌صورت است."

4. تطابق جمع و مؤنث:

   • مانند بسیاری از صفات، "خوش‌صورت" به صورت مفرد و جمع به کار می‌رود. به عنوان مثال: "دختران خوش‌صورت" یا "مردان خوش‌صورت".

5. شرایط نگارشی:

   • در متون رسمی و ادبی، باید از استفاده غیررسمی یا coloquial آن پرهیز شود و در جملات به صورت صحیح و متناسب با ساختار جمله قرار گیرد.
6. قاعده‌های هم‌نشینی:
   • "خوش" به عنوان پیشوند مثبت به صفات و اسم‌ها اضافه می‌شود و معمولاً در جملات توصیفی به کار می‌رود.

با رعایت این نکات می‌توان از کلمه "خوش‌صورت" به صورت صحیح و مطابق با قواعد نگارشی استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "خوش‌صورت" در جمله آورده‌ام:

1. آن دختر خوش‌صورت در جمع دوستانش همیشه توجه همه را جلب می‌کند.
2. گل‌های خوش‌صورت باغ، هر ساله زیبایی خاصی به محله می‌دهند.
3. او با لبخندهای شیرین و چهره‌ی خوش‌صورتش، دل همه را می‌برد.
4. در مراسم عروسی، عکاس از عروس خوش‌صورت عکس‌های زیبایی گرفت.
5. این تصویر از یک خوش‌صورت در طبیعت آرامش‌بخش است و روح را نوازش می‌کند.

امیدوارم این جملات به شما کمک کند!