کلمه "زشت‌صورت" یک واژه مرکب است که به معنای "زیبا نبودن از نظر ظاهر" به کار می‌رود. در نوشتن و استفاده از این کلمه، قواعدی وجود دارد که بهتر است رعایت شوند:

1. خط فاصله: در کلمه "زشت‌صورت" از خط فاصله (-) برای ارتباط دو جزء زشت و صورت استفاده شده است. این امر نشان‌دهنده‌ی ترکیب دو واژه‌ی مستقل است.

2. تطابق با قواعد صرف و نحو: این کلمه به عنوان یک صفت به کار می‌رود و در جملات باید با اسم‌هایی که توصیف می‌کند، توافق داشته باشد. به عنوان مثال:

   • "او زشت‌صورت است." (توصیف فاعل)
   • "مرد زشت‌صورت او را رد کرد." (توصیف مفعول)

3. استفاده در متون و جملات: مانند سایر صفات، این کلمه نیز باید در جملات به‌طور منطقی و درست به کار رود:

   • "در داستان، شخصیت زشت‌صورت مورد تحقیر قرار می‌گیرد."
4. معنای فرهنگی و اجتماعی: استفاده از این کلمه در متون اجتماعی و ادبی ممکن است بار معنایی منفی داشته باشد. بنابراین، باید با احتیاط و توجه به زمینه‌ی گفت‌وگو یا نوشته، از آن استفاده کرد.

به طور کلی، رعایت اصول نگارشی و معنایی در استفاده از کلمات مرکب مانند "زشت‌صورت" بسیار مهم است.

1. زشت‌صورت بودن او هرگز مانع از مهربانی‌اش نشد و همه به او احترام می‌گذارند.
2. حتی اگر زشت‌صورت باشد، ویژگی‌های خوبش باعث می‌شود که جذاب به نظر برسد.
3. او هرگز فکر نمی‌کرد که زشت‌صورت بودن به او آسیب می‌زند، زیرا دل‌سوزی و اخلاق خوب او را متمایز می‌کرد.