دست‌بردار

کلمه «دست‌بردار» به معنای «دست کشیدن» یا «منصرف شدن» است و ترکیبی از دو واژه «دست» و «بردار» به شمار می‌آید. برای استفاده صحیح از این کلمه در نگارش، باید به چند نکته توجه کرد:

1. نوشتار صحیح: کلمه «دست‌بردار» به صورت متصل و با خط تیره نوشته می‌شود. خط تیره بین دو واژه «دست» و «بردار» نشان‌دهنده ترکیب این دو واژه است.

2. استفاده در جملات: این واژه معمولاً در جملاتی به کار می‌رود که بخواهیم از شخصی بخواهیم که از ادامه یک کار یا رفتار خاص دست بکشد. به عنوان مثال:

   • «لطفاً دست‌بردار از این کار شو.»
   • «او بالاخره از آن پروژه دست‌بردار شد.»

3. املا در حالت‌های مختلف: در صورتی که بخواهید فعل «دست‌بردار» را در زمان‌های مختلف صرف کنید، به شکل‌های زیر خواهد بود:

   • حال استمراری: «دست-بردار است»
   • گذشته: «دست-بردار بود»
   • آینده: «دست-بردار خواهد بود»
4. نکته‌های نگارشی: در نگارش متون، توجه به تنوع واژگانی و استفاده از مترادف‌ها (مثل «دست کشیدن») به غنای متن کمک می‌کند، اما هنگام اشاره به مفهوم خاص «دست‌بردار»، بهتر است از خود این واژه استفاده شود.

همچنین، در مواقعی که بخواهید از «دست‌بردار» به صورت دستوری یا خواهشی استفاده کنید، می‌توانید آن را به صورت زیر به کار ببرید:

• «دست‌بردار!»
• «بهتر است که دست‌بردارید.»

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه «دست‌بردار» به شکلی صحیح و مؤثر استفاده کنید.

البته! در ادامه چند مثال برای کلمه "دست‌بردار" در جمله آورده شده است:

1. یک کم از این بحث‌ها دست‌بردارید و کمی استراحت کنید.
2. او به من گفت که از نگرانی‌های بی‌مورد دست‌بردارم.
3. خواهش می‌کنم دست‌بردار از این رفتارهای ناپسند، این کار به هیچ‌کس کمکی نمی‌کند.
4. دوست دارم به تو یادآوری کنم که از فکر کردن به گذشته دست‌بردار و به آینده نگاه کن.
5. نمی‌توانم از رؤیاهایم دست‌بردارم؛ آن‌ها همیشه در ذهنم هستند.

امیدوارم این مثال‌ها مفید باشند!