کلمه "دل‌سوخته" یک ترکیب فارسی است که به ترکیب دو بخش "دل" و "سوخته" اشاره دارد. در اینجا به چند نکته در مورد قواعد نگارشی و استفاده از این کلمه می‌پردازیم:

1. فاصله‌گذاری: کلمه "دل‌سوخته" باید به صورت یکجا نوشته شود و میان "دل" و "سوخته" خط تیره وجود دارد. خط تیره نشان‌دهنده‌ی این است که این دو بخش به هم مرتبط هستند و یک مفهوم جدید را به وجود می‌آورند.

2. نقطه‌گذاری: اگر "دل‌سوخته" در انتهای یک جمله قرار گیرد، به مانند سایر واژه‌ها باید با نقطه یا هر نشانه‌ی نگارشی دیگری (نظیر ویرگول، علامت سوال و غیره) پایان یابد.

3. معنا و کاربرد: "دل‌سوخته" به معنای فردی است که به دلایل مختلف دچار غم و اندوه شده و به نوعی احساساتی از قبیل درد یا غم را تجربه می‌کند. این کلمه معمولا در ادبیات فارسی به کار می‌رود و بار احساسی نسبتا سنگینی دارد.

4. صرف و نحو: این کلمه می‌تواند به عنوان صفت در جمله‌ها به کار رود و به تبیین حالت روحی و عاطفی فرد اشاره کند. به عنوان مثال: "او دل‌سوخته‌ای است که هیچ‌گاه نمی‌تواند از غم خود رهایی یابد."

با رعایت این نکات می‌توانیم از کلمه "دل‌سوخته" به شکل درست و زیبا استفاده کنیم.

1. دل‌سوخته‌ام از این که نتوانستم در مهمانی تولد دوست‌ام شرکت کنم.
2. او با چشمانی دل‌سوخته به عکس‌های قدیمی نگاه می‌کند و یاد خاطرات خوش می‌افتد.
3. دل‌سوخته‌ی او به خاطر جدایی از خانواده‌اش هر روز بیشتر می‌شود.