کلمه "سوخته‌دل" یک واژه مرکب است که به نوعی نحوه بیان احساسات عمیق و دردناک را نشان می‌دهد. در نگارش این واژه و استفاده صحیح از آن، به نکات زیر توجه کنید:

1. نویسه‌های ترکیب: "سوخته‌دل" به صورت ترکیب نوشته می‌شود و بین دو جزء آن (سوخته و دل) از علامت "تیره" (‌) استفاده می‌شود. این علامت نشان‌دهنده‌ی ترکیب اجزای مورد نظر است.

2. معنی و مفهوم: این واژه معمولاً برای توصیف افرادی به کار می‌رود که به نوعی دچار غم و اندوه شده‌اند و دل‌شان به خاطر مشکلات یا فقدان‌هایی سوخته است. از این رو، به مفهوم خاصی اشاره دارد.

3. گرامر: در جملات، از این کلمه می‌توان به عنوان صفت استفاده کرد. برای مثال: "او فردی سوخته‌دل است."

4. توجه به کنایه‌ها: به دلیل بار عاطفی این کلمه، در نگارش، باید دقت کنیم که در محیط‌های مناسب و در بافت‌های درست از آن استفاده شود.

استفاده صحیح و متناسب از واژه "سوخته‌دل" می‌تواند به عمق و زیبایی متن بیفزاید.

1. در میان همه شادی‌ها، او تنها کسی بود که سوخته‌دل و غمگین به نظر می‌رسید.
2. وقتی خبر جدایی‌اش را شنید، دیگر هیچ چیزی نتوانست سوخته‌دلش را آرام کند.
3. داستان‌های خفته در دل سوخته‌دلش، همیشه او را به یاد روزهای خوش می‌انداخت.