کوه پیکر

کلمه "کوه پیکر" در زبان فارسی به معنای "دارای شکل و یا ظاهری مانند کوه" است و معمولاً به عنوان یک صفت برای توصیف افراد، اشیاء یا مکان‌ها به کار می‌رود. برای نوشتن و استفاده از این کلمه، می‌توان نکات زیر را رعایت کرد:

1. فاصله نوشتاری: "کوه پیکر" دو واژه است و باید با فاصله از هم نوشته شود.

2. تاکید بر ترکیب: اگر قصد دارید بر ویژگی خاصی از شخص یا شی تأکید کنید، می‌توانید آن را در سیاق جمله به شکل خاصی قرار دهید. مثلاً: "او با قامت کوه پیکر خود همه را تحت تأثیر قرار داد."

3. تطابق جنس و عدد: در صورتی که بخواهید از این عبارت برای توصیف جمع استفاده کنید، باید به تطابق جنس و عدد توجه کنید. مثلاً: "زنان کوه پیکر" به درستی است چون صفت به صورت جمع آمده است.

4. استفاده در شعر و ادبیات: "کوه پیکر" می‌تواند در اشعار و متون ادبی به عنوان یک صفت توصیفی زیبا و تصویری استفاده شود.

5. معنای مجازی: در ضمن، این کلمه ممکن است در معنای مجازی برای توصیف شخصیت‌های قوی و با اراده نیز به کار رود.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "کوه پیکر" در نوشته‌های خود استفاده کنید.

1. در سفر به منطقه‌ی کوهستانی، زیبایی‌های کوه پیکر آنجا ما را مجذوب خود کرد.
2. کوه پیکر با قله‌های بلند و پوشش گیاهی غنی‌اش، جای مناسبی برای کوهنوردی و طبیعت‌گردی است.
3. هر ساله گردشگران زیادی برای تماشای غروب آفتاب بر روی کوه پیکر به این منطقه سفر می‌کنند.