پری‌پیکر

کلمه "پری‌پیکر" به معنای کسی یا چیزی است که دارای ظاهری زیبا و دلربا است و معمولاً برای توصیف شخصیت‌ها یا زیبایی‌های افسانه‌ای و خیال‌انگیز به کار می‌رود. در مورد قاعده‌های نوشتاری و نگارشی این کلمه، می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. نوشتار صحیح: کلمه "پری‌پیکر" باید به صورت جدا از هم ننوشتا شود. یعنی "پری" و "پیکر" به هم متصل می‌شوند به کمک حرف "ی".

2. نکته‌ی کشیدگی: چون "پری‌پیکر" یک واژه‌ی ترکیبی است، باید در نوشته به صورت یک واژه‌ی واحد در نظر گرفته شود و از جدا کردن آن خودداری شود.

3. به کارگیری در جملات: این کلمه معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود. به عنوان مثال: "او با چهره‌ی پری‌پیکر خود همه را مجذوب کرد."

4. هم‌نشینی با دیگر کلمات: این واژه ممکن است با دیگر صوفات یا اسم‌ها ترکیب شود و به جملات غنی‌تری منجر گردد. مثلاً: "پری‌پیکر ای که به باغ آمده است."

5. لحن و شیوه‌ی نگارش: هنگام استفاده از این واژه می‌توان از لحن ادبی و توصیفی استفاده کرد تا زیبایی و جذابیت آن بیشتر برجسته شود.

این موارد می‌توانند در نگارش صحیح و ادبی این کلمه کمک‌کننده باشند.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "پری‌پیکر" در جملات مختلف آورده شده است:

1. او در باغ به تماشای دختران پری‌پیکر نشسته بود که در حال رقصیدن بودند.
2. سخن از زیبایی‌های طبیعت، همیشه ما را به یاد آن پری‌پیکر می‌اندازد که در داستان‌های قدیمی می‌خواندیم.
3. پری‌پیکر بودن او باعث شد تا همگان شیفته‌ی زیبایی و جذابیتش شوند.
4. در رویاهایش، همیشه با یک پری‌پیکر همراه می‌شد و به سفرهای عجیب و غریب می‌رفت.
5. شعرها و داستان‌ها اغلب به توصیف زنانی پری‌پیکر پرداخته‌اند که در دل هر مردی آرزوها را زنده می‌کنند.

امیدوارم این جملات مورد استفاده شما قرار گیرند!