پیل‌پیکر

کلمه «پیل‌پیکر» ترکیبی است از دو جزء «پیل» و «پیکر». در اینجا به بررسی قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه می‌پردازیم:

1. معنی کلمه: «پیل‌پیکر» به معنای «بسیار بزرگ» یا «عظیم» است و در توصیف موجودات یا اشیاء پرصلابت و بزرگ استفاده می‌شود.

2. نگارش: در نوشتار رسمی، لازم است که واژه‌ها به‌درستی متصل و جدا نوشته شوند. در این حالت «پیل‌پیکر» به‌صورت متصل نوشته شده است.

3. قواعد املایی: باید به یاد داشت که در فارسی گاهی وقت‌ها املای ترکیبات متفاوت است. در این کلمه نیز قواعد املایی رعایت شده است.

4. فاصله‌گذاری: هنگامی که از کلمه «پیل‌پیکر» استفاده می‌شود، نباید بین اجزای آن فاصله‌ای گذاشته شود.

5. کاربرد: این کلمه معمولاً در متون ادبی، توصیفی و داستانی به کار می‌رود و به نحوی بر عظمت و بزرگی موضوع اشاره دارد.

6. نکات نحوی: در زمان استفاده از این کلمه در جملات، ممکن است به‌عنوان صفت برای توصیف نام‌ها و معرف‌ها استفاده شود.

مثال: «آن پیل‌پیکر در دل جنگل زندگی می‌کند.»

به‌طور کلی، استفاده از کلمه «پیل‌پیکر» در نوشتار فارسی باید با رعایت قواعد املایی و نگارشی باشد و به‌درستی در جمله به کار رود.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "پیل‌پیکر" در جملات آورده شده است:

1. صفتی شاداب و سرزنده: "او با موهای بلند و پیل‌پیکر خود همیشه در جمع دوستانش مسرور و شاداب به نظر می‌رسید."

2. کوچکی و نسبی به کسی: "با وجود اینکه او پیل‌پیکر و قدبلند بود، اما روحیه‌ای بسیار نرم و دوستانه داشت."

3. تشبیه به طبیعت: "چشم‌های پیل‌پیکر او همچون آسمان پرستاره در شب‌های تابستان می‌درخشید."

4. سخن درباره شخصیت: "شخصیت او پیل‌پیکر و جذاب بود که همه را به خود جذب می‌کرد."

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!