کلمه "پوزش‌پذیر" به معنای قابلیت پذیرش پوزش یا قابل عذرخواهی است. در مورد قواعد فارسی و نگارشی این کلمه، به نکات زیر توجه کنید:

1. ترکیب و ساختار: این کلمه از دو جزء "پوزش" و "پذیر" تشکیل شده است. "پوزش" به معنای عذر و خواسته برای عذرخواهی و "پذیر" به معنای قابلیت پذیرش یا قبول کردن است.

2. نوشتار: در نوشتار فارسی، واژه‌ها معمولاً به‌صورت پیوسته و پس از ادغام اجزای تشکیل‌دهنده نوشته می‌شوند. در این مورد، "پوزش" و "پذیر" به‌درستی ترکیب شده‌اند و نباید فاصله‌ای بین آن‌ها گذاشته شود.

3. نکات نگارشی:

   • در صورتی که این کلمه در یک جمله به کار می‌رود، باید به قواعد جمله‌سازی و ترتیب اجزای جملات توجه شود.
   • در نگارش رسمی، بهتر است از استفاده از کلمات محاوره‌ای و غیررسمی خودداری شود.
4. تلفظ: در تلفظ این کلمه، تأکید از طرف "ز" است. تلفظ صحیح آن باید به گونه‌ای باشد که هر دو جزء به وضوح شنیده شوند.

به‌طور کلی، کلمه "پوزش‌پذیر" یک واژه رسمی و کاربردی در زبان فارسی است و در متون ادبی و علمی به‌خوبی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

1. او به خاطر اشتباهش از من پوزش‌پذیر بود و بابت ناآگاهیش عذرخواهی کرد.
2. رفتار پوزش‌پذیر او نشان می‌داد که به احساسات دیگران اهمیت می‌دهد.
3. در این موقعیت، مهم است که با یک رویکرد پوزش‌پذیر به مشکلات نزدیک شویم تا ارتباطات خود را بهبود بخشیم.