کلمه «پوزش‌کنان» به‌طور کلی به معنای «به‌طور ادبانه عذرخواهی‌کننده» و به‌عنوان قید به‌کار می‌رود. در زیر چند نکته مرتبط با قواعد فارسی و نگارشی این کلمه را بررسی می‌کنیم:

1. تفکیک اجزای کلمه:

   • «پوزش» به معنای عذر و بخشش است و «کنان» پسوند فعلی است که به معنای انجام‌دهنده عمل می‌باشد. بنابراین «پوزش‌کنان» به معنای عذرخواهی‌کننده است.

2. استفاده صحیح:

   • این کلمه معمولاً در مواقعی به کار می‌رود که شخصی به‌دلیل انجام یا گفتاری ناپسند، عذرخواهی می‌کند. به عنوان مثال: «او پوزش‌کنان از جمع خارج شد.»

3. جایگاه در جمله:

   • «پوزش‌کنان» می‌تواند به عنوان قید یا صفت در جملات استفاده شود. ممکن است در ابتدای جمله برای تأکید بر عذرخواهی فرد بیاید یا در انتهای جمله برای بیان حالت فرد.

4. نکات نگارشی:

   • در نگارش، باید به دقت استفاده شود و هیچگاه به‌صورت منفصل یا نادرست نوشته نشود. همچنین لازم است در جملات رسمی و محاوره‌ای مورداستفاده قرار گیرد.
5. تطابق با ساختارهای دیگر:
   • این کلمه مشابه کلماتی چون «عذرخواهان» و «پوزش‌خواه» است که هر کدام استفاده‌های خاص خود را دارند.

در نهایت، «پوزش‌کنان» یک کلمه محترمانه و مناسب برای موقعیت‌های عذرخواهی است و باید در جایگاه و شرایط مناسب خود به‌کار رود.

1. پوزش‌کنان از اشتباه خود، او از دوستانش خواست که دوباره به او اعتماد کنند.
2. معلم، پوزش‌کنان به دانش‌آموزان توضیح داد که چرا امتحان را به تأخیر انداخته است.
3. او پوزش‌کنان در جمع حاضر شد و از عدم حضورش در مراسم گذشته عذرخواهی کرد.