کلمه "پوزش‌خواه" متشکل از دو بخش "پوزش" و "خواه" است. در زبان فارسی، قواعد نگارشی و نوشتاری برای این کلمه به شرح زیر است:

1. تفکیک بخش‌ها: کلمه به دو بخش "پوزش" (که به معنای عذر و معذرت است) و "خواه" (که نشان‌دهنده درخواست یا خواستار بودن است) تقسیم می‌شود.

2. استفاده از واژه‌های مرکب: در فارسی، معمولاً واژه‌های مرکب به صورت یک‌جا نوشته می‌شوند؛ بنابراین "پوزش‌خواه" به عنوان یک واژهٔ مرکب شناخته می‌شود.

3. نقطه‌گذاری: اگر این کلمه در جمله به کار رود، باید به قوانین نقطه‌گذاری توجه شود. به عنوان مثال:

   • "او پوزش‌خواه اشتباهات خود است."

4. قواعد صرفی و نحوی: بسته به موقعیت کلام، ممکن است این کلمه به صورت‌های مختلف صرف شود، اما به طور کلی به معنای شخصی که عذرخواهی می‌کند یا درخواست عذر می‌کند، استفاده می‌شود.

5. همسان‌سازی با جملات: در جملات دیگر، باید به همسان‌سازی با سایر اجزاء جمله توجه کنیم. مثلاً "پوزش‌خواهی" به عنوان اسم به کار می‌رود و می‌تواند به عنوان فاعل یا مفعول در جمله حضور داشته باشد.

با رعایت این موارد، می‌توانید از کلمه "پوزش‌خواه" در نوشتار و گفتار خود به درستی استفاده کنید.

1. بعد از بروز اشتباه در کار، او به سرعت از همکارانش پوزش‌خواهی کرد.
2. به‌عنوان یک پوزش‌خواه، او تمام تلاشش را کرد تا رابطه‌اش با دوستانش را ترمیم کند.
3. این فیلم داستان یک پوزش‌خواهی عمیق و تاثیرگذار را به تصویر می‌کشد که باعث تغییر نگرش شخصیت اصلی می‌شود.