کلمه «پیشه‌گر» در زبان فارسی به معنای کسی است که به یک حرفه یا شغل خاص مشغول است. برای نوشتن و استفاده از این کلمه، رعایت چند نکته نگارشی و قواعدی مهم است:

1. هم‌نوشتاری: کلمه «پیشه‌گر» به صورت دقیق باید نوشته شود. از لحاظ قواعد هم‌نوشتاری، این کلمه با حروف پیوسته و بدون فاصله بین «پیشه» و «گر» نوشته می‌شود.

2. تلفظ: تلفظ صحیح آن «پی‌شه‌گر» است و باید به اهمیت واژگان در متن دقت شود.

3. نقطه‌گذاری: در جملاتی که از این کلمه استفاده می‌شود، باید به طور کلی قواعد نقطه‌گذاری رعایت شود. به عنوان مثال، اگر بخواهید جمله‌ای بسازید که از این کلمه استفاده کند، باید به ساختار کلی جمله و نحوه‌ی قرارگیری علائم نگارشی توجه کنید.

4. انتخاب مناسب: در متن‌های رسمی و غیررسمی، باید دقت کنید که استفاده از کلمه «پیشه‌گر» در زمینه مناسب باشد، مثلاً در متون شغلی، اقتصادی یا اجتماعی.

5. معرفی و توضیحات: اگر در متنی به معرفی یا توضیح این واژه نیاز دارید، می‌توانید به تعریف و افرادی که در حرفه‌های مختلف مشغول به کار هستند اشاره کنید.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه «پیشه‌گر» به درستی و به شکل مناسب استفاده کنید.

1. پیشه‌گرها نقش مهمی در حفظ صنایع دستی و هنرهای سنتی کشور دارند.
2. با حمایت از پیشه‌گرها، می‌توانیم اقتصاد محلی را تقویت کنیم و به اشتغال زایی کمک کنیم.
3. پیشه‌گر جوانی که در کارگاه خود مشغول بود، خلاقیت و مهارت‌های خاص خود را نشان داد.