کلمه "پیشه‌ورز" به ترکیب دو واژه "پیشه" و "ورز" ساخته شده است. در زیر به برخی از نکات قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. ترکیب واژه‌ها: "پیشه" به معنای حرف، شغل یا حرفه است و "ورز" به معنای عمل کردن یا مهارت یافتن است. بنابراین "پیشه‌ورز" به معنای کسی است که در حرفه یا شغل خاصی مهارت دارد.

2. نوشتن با حروف جدا: در فارسی، اگر کلمه‌ای از دو واژه ترکیب شود، معمولاً بین دو بخش آن فاصله (یعنی بدون خط تیره) نخواهیم داشت. اما در این حالت خاص که "پیشه" و "ورز" به هم ترکیب شده‌اند، خط تیره (ـ) به کار رفته تا جدا بودن دو بخش را نشان دهد.

3. قید و صفت: "پیشه‌ورز" می‌تواند به عنوان صفت به کار رود، مثلاً در جملاتی مانند "او یک پیشه‌ورز ماهر است."

4. جنس کلمه: کلمه "پیشه‌ورز" اسم و مضاف به معنای کسی است که در حرفه و کار مهارت دارد. معمولاً در متن‌های علمی یا ادبی به کار می‌رود.

5. هم‌خانواده‌ها و مترادف‌ها: ممکن است کلماتی مانند "کارگر"، "حرفه‌ای" یا "صنعت‌گر" به عنوان مترادف یا کلمات مرتبط با "پیشه‌ورز" مورد استفاده قرار گیرند.

در نتایج نهایی می‌توان نتیجه گرفت که "پیشه‌ورز" کلمه‌ای است با معانی خاص که به افراد متخصص در زمینه‌های مختلف اشاره دارد و باید با رعایت نکات نگارشی مناسب نوشته شود.

1. پیشه‌ورزانی که مهارت‌های خود را به‌خوبی توسعه داده‌اند، همیشه در بازار کار موفق‌تری دارند.
2. او به عنوان یک پیشه‌ورز در صنعت فرش، سال‌ها تجربه کسب کرده و آثارش در نمایشگاه‌های بین‌المللی معرفی شده است.
3. پیشه‌ورزهای محلی با استفاده از تکنیک‌های سنتی، تولیدات منحصر به فردی را به بازار عرضه می‌کنند.